بررسی اثر استرس ازدحامی بر پارامترهای تخمک و اندام های تولید مثلی موش سوری

استرس در بر هم زدن بسیاری از متغیرهای تولید مثلی، از جمله سطوح گنادوتروپین و استروئیدهای جنسی موثر است. عوامل استرس زا مانند ازدحام می توانند عملکرد طبیعی تخمدان، لوله فالوپ و چرخه های رحمی را تغییر دهند. در مطالعه حاضر اثر استرس ازدحامی بر پارامترهای تخمک و اندام های تولید مثلی موش بررسی شد.

موش ها به گروه های شاهد، استرس ازدحامی با تراکم کم و زیاد تقسیم و به مدت یک ماه در این شرایط نگهداری شدند. موش ها در همه گروه ها با گنادوتروپین سرم مادیان باردار (Pregnant Mare Serum Gonadotropin, PMSG) و گنادوتروپین جفتی انسانی (Human chorionic gonadotropin, hCG) تحریک تخمک گذاری شده و 15 ساعت پس از تزریق hCG کشته شدند. تخمک های درجه I وIV پس از جمع آوری و ارزیابی، با روش تانل (Terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling, TUNEL) رنگ آمیزی شدند. بافت های تخمدان، لوله های فالوپ و شاخ های رحم پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) بررسی شدند. از آزمون ANOVA  استفاده شد و سطح معنی داری0/05≤ p-value در نظر گرفته شد.

تعداد تخمک های درجه I و اندازه تخمک های درجه I و IV در گروه استرس ازدحامی با تراکم زیاد نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت. میزان شکست DNA در تخمک های درجه I و IV در گروه های استرس ازدحامی با تراکم کم وزیاد نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد. تعداد فولیکول های اولیه تک لایه و ارتفاع اپی تلیوم لوله فالوپ در گروه استرس ازدحامی با تراکم زیاد ن نسبت به گروه شاهد به طور قابل توجهی کاهش یافت (0/05≤p).

ازدحام به عنوان یک استرس محیطی می تواند از طریق ایجاد بی نظمی در رشد فولیکولی و تخمک، بر شکست DNA تاثیر بگذارد.