واکاوی جایگاه مهارت های ارتباط اجتماعی پلیس مرز در کاهش چالش های قومی

هدف اصلی مقاله نشان دادن جایگاه مهات های ارتباط اجتماعی پلیس (رسمی و غیر رسمی، و کلامی و غیر کلامی) در کاهش تنش ها و چالش های قومی است.

روش تحقیق کیفی، از نوع تحلیل مضمون است. جمعیت مشارکننده پلیس های مرزبانی 15 سال خدمت به بالاست که در نهایت 29 نفر از انها به صورت هدفمند با بالاترین تنوع انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته  برای رسیدن به اشباع نظری بود. برای ارزیابی روایی و پایانی داده های این پژوهش از معیارهای مقبولیت، همسانی، تعیین و انتقال پذیری بروان و کلارک (2006) استفاده شد. کدهای به دست آمده از مصاحبه ها به روش شبکه مضامین تنظیم و تحلیل شده اند. مراحل اجرای تحلیل مضمون عبارت بود از: یادداشت متن ها و داده هایی که از مشارکت کننده ها به دست آمد؛ کدگذاری های اولیه؛ شناسایی و تعیین مضامین محوری؛ ترسیم شبکه مضامین یا همان کدهای گزینشی؛ و سرانجام تحلیل شبکه مضامین (نتیجه) و تدوین گزارش نهایی.

یافته های به دست آمده از مشارکت کننده ها نشان داد که پلیس ها در ارتباطات کلامی و غیر کلامی به طور تواما سعی می کنند که در روابط شان از واژه های مناسب استفاده کنند؛ ساده و رسا سخن بگویند؛ هنگام صحبت کردن به علائم غیرکلامی توجه کنیم؛ مطابق با آداب آن شرایط عمل کنیم. نتیجه این که  اگر چه  باید متناسب با آداب اجتماعی عمل کرد، گفت و گوهای صمیمی با معتمدین محلی و ریش سفیدان داشت، خودمانی و مهربان بود و...؛ لکن در نهایت نباید خیلی با مخاطبان (قومی و تمامی گروه ها) درهم آمیخت، قاطی و خیلی صمیمی شد.