بررسی وضعیت مکانیزاسیون برنج در نواحی شرقی استان گیلان

شناخت و ارزیابی شاخص های مکانیزاسیون برای انتخاب درست و استفاده بهینه از ماشین ها و اجرای به موقع عملیات کشاورزی از ضروریات است. در این تحقیق وضعیت موجود مکانیزاسیون برنج در نواحی شرقی استان گیلان تعیین و راهکارهای لازم برای بهبود آن ارائه شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد درجه مکانیزاسیون عملیات خاک ورزی، نشاکاری، سمپاشی، وجین و برداشت در این نواحی به ترتیب 100، 41/70، 32/37، 85/3 و 12/91 درصد می باشد. سطح مکانیزاسیون برنج در این نواحی 95/3 اسب بخار بر هکتار است. کمترین و بیشترین سطح مکانیزاسیون را شهرستان های رودسر و سیاهکل به ترتیب با 75/2 و 14/5 اسب بخار در هکتار دارا می باشند. متوسط ظرفیت مکانیزاسیون برنج در نواحی شرقی استان گیلان 88/484 اسب بخار-ساعت بر هکتار است. بیشترین مقدار ظرفیت مکانیزاسیون مربوط به شخم اول (بهاره) با گاوآهن برگرداندار تراکتوری و کمترین مربوط به عملیات برداشت با دروگر خودگردان برنج به ترتیب برابر با 09/1323 و 80/30 اسب بخار- ساعت بر هکتار به دست آمده است. کمترین بازده اقتصادی مربوط به شهرستان سیاهکل و بیشترین آن برای شهرستان رودسر به ترتیب برابر با 43/0 و 74/0 تن بر اسب بخار محاسبه شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد تعداد ماشین های خاک ورزی و نشاکار موجود در نواحی شرقی مناسب است و فقط با بهتر کردن مدیریت ماشینی باید سطح اجرای عملیات مکانیزه نشاکاری را افزایش داد. در مورد ماشین های برداشت، نیاز به تقویت و ورود ماشین های بیشتری برای ارتقای درجه مکانیزاسیون است و در مورد عملیات وجین، با توجه به درجه مکانیزاسیون پایین، نیاز مبرم به برنامه ریزی جهت ورود ماشین های مناسب می باشد.