بررسی جایگاه جامعه عشایری در برنامه های توسعه پنج ساله اقتصادی و اجتماعی کشور

از سال 1327 تاکنون، 10 برنامه توسعه در کشور تهیه و اجرا شده است که 5 برنامه مربوط به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و 5 برنامه مربوط به بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بوده است. بررسی مستندات این برنامه ها نشان میدهد جامعه عشایری کشور متناسب با جمعیت و سهم آن در توسعه کشور مورد توجه نبوده و پایین بودن سهم اعتبارات و عدم جامعنگری به نیازهای عشایر کشور در این برنامه ها گواه این مدعی میباشد. از مجموع این برنامه ها، جامعه عشایر کوچنده تنها از برنامه دوم توسعه بعد از انقالب دارای فصل مستقل بوده و در سایر برنامه ها یا اصال مورد توجه قرار نگرفته و یا در سایه برنامه های شهری و روستایی به صورت بسیار جزیی و پراکنده به آن توجه شده است. نتیجه این امر پایین ماندن بسیاری از شاخصهای توسعه در جامعه عشایر در مقایسه با جوامع شهری و روستایی کشور، مهاجرت از این جامعه و در نتیجه آسیب اساسی به اقتصاد ملی کشور در بلند مدت است. با توجه به این امر، توجه اساسی به جامعه عشایر کشور در برنامه های کالن کشور با تاکید بر برنامه های پنج ساله توسعه و نگرش جامع به این جامعه در قالب توسعه پایدار، در بلند مدت میتواند شرایط زیست و فعالیت مناسبی را برای این جامعه رقم بزند.