بررسی عملکرد کمی و کیفی میوه گوجه فرنگی گلخانه ای تحت تاثیر غلظتهای مختلف نیتروژن و پتاسیم

به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف نیتروژن (N) و پتاسیم (K) بر خصوصیات کمی و کیفی میوه گوجه فرنگی رقم هیراد در شرایط گلخانه ای و هیدروپونیک، آزمایشی در شهرستان ارزوئیه استان کرمان در سال 1398 اجرا شد. تیمارها شامل غلظت های نیتروژن و پتاسیم در مرحله رویشی و زایشی شامل 1) N=130 و K=250 وN=160 و K= 350 پی پی ام ؛ 2) N=140 و K=260 وN=170 و K=360 پی پی ام ؛ 3) N=150 و K=270 وN=180 و K=370 پی پی ام و 4) N=160 و K=280 وN=190 و K=380 پی پی ام از طریق محلول غذایی اعمال شد. نتایج نشان داد که نسبت های مختلف نیتروژن و پتاسیم بر شاخص های کمی (طول برگ، قطر ساقه و عملکرد بوته، محتوای کلروفیل و کارتنوئید برگ و میوه) و کیفی (مواد جامد محلول، اسید کل، لیکوپن وآسکوربیک اسید میوه)تاثیر می گذارد، طوری که بیشترین مقدار قطر ساقه اصلی در تیمار 3 (N=150 و K=270 و N=180 و K= 370 پی پی ام) بدست آمد. تیمار 2 (N=140 و K=260 و N=170 و K= 360 پی پی ام) بیشترین میزان عملکرد تک بوته، اسید کل و لیکوپن میوه را نشان داد. در تیمار 4 (N=160 و K=280 و N=190 و K= 380 پی پی ام) بیشترین میزان کلروفیل میوه و مواد جامد محلول و بیشترین میزان اسید آسکوربیک در تیمار 1 (N=130 و K=250 و N=160 و K= 350 پی پی ام) بدست آمد. جهت حصول حداکثر عملکرد و کیفیت میوه گوجه فرنگی استفاده از پتاسیم بیشتر (380 پی پی ام) و نیتروژن کمتر(140 پی پی ام) توصیه می شود.