ارزیابی پرورش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio Linnaeus, 1758) در قفس های مستقر در دریای کاسپین براساس وضعیت بهداشتی و آسیب شناسی آن

به منظور ارزیابی قابلیت پرورش ماهی کپور معمولی  (Cyprinus carpio)در قفس های مستقر در دریای کاسپین، تعداد 700 عدد ماهی کپور معمولی با وزن متوسط gr10±50 به دو دستگاه قفس شناور (با توجه به حجم هر قفس حدود 350 ماهی) مستقر در محدوده منطقه آزاد بندر انزلی منتقل شد. تغذیه ماهیان بصورت روزانه و براساس زیتوده ماهیان معرفی شده در دو نوبت با استفاده از غذای پلت اکسترود انجام گرفت. پس از گذشت 2 ماه از معرفی بچه ماهیان، تلفات ماهیان بصورت روزانه 3-2 عدد آغاز شد. زیست سنجی انجام شده نشان داد که ماهیان معرفی شده به قفس ها در این مدت تنها به میانگین وزنی  gr07/12± 64/85 رسیدند و از رشد مطلوبی برخوردار نبودند. به منظور تشخیص دلایل عدم رشد مناسب و تلفات تدریجی ماهیان، نمونه برداری جهت بررسی عوامل بیماری زای باکتریائی و وضعیت آسیب شناسی بافت آبشش ها انجام گردید. از اندامهای داخلی شامل کبد و طحال، باکتری Aeromonas hydrophila و از آبشش ماهیان مورد بررسی باکتری Pseudomonas sp. جداسازی شد. در بررسی آسیب شناسی بافت آبشش، آثار هیستوپاتولوژیک گسترده ای نظیر خونریزی، هایپرپلازی اپیتلیوم تیغه های ثانویه، پیچ خوردگی و بهم چسبیدگی تیغه های ثانویه، تخریب دستگاه پیلار و سلولهای کلراید آبشش و... مشاهده گردید. احتمالا" برخی از این آسیب ها نتیجه ابتلاء به باکتری های جدا شده از این ماهیان و برخی دیگر نتیجه شرایط محیطی و بویژه شوری نسبتا"  بالای آب دریا است. در پایان چهار ماه دوره پرورش، میزان بازماندگی ماهیان حدود 30 درصد و میانگین وزن نهائی شانgr 150±350 بود. در مجموع ویژگی های زیستی کپور معمولی نشان داد اگر چه این ماهی تا حدی قادر به تحمل شوری است و در مواقعی در ترکیب صید دریا نیز مشاهده می شود، اما در واقع یک ماهی آب شیرین است که نگهداری طولانی مدت و پرورش آن در قفس های شناور دریای کاسپین با شوری متغیر 13-7 در هزار، غیر اصولی و غیر اقتصادی بوده و قابل توصیه نیست.