ارزیابی عملکرد شورای هماهنگی مدیریت حوضه آبریز زاینده رود

سازمانهای حوضه رودخانه ای پیکره های سازمانی هستند که بستر تحقق رویکرد مدیریت یکپارچه منابع آب را در مقیاس یک حوضه آبریز فراهم می آورند. این گونه سازمانها به صور مختلف و با ماموریتهای گوناگون در سطح حوضه های رودخانه ای تشکیل می شوند و عوامل متعددی بر عملکرد آنها تاثیر می گذارند. این سازمانها از زمان تاسیس خود مراحل تکاملی مختلفی را طی می کنند و در این مسیر ارزیابی عملکرد آنها و استخراج تجربیات و درسهای آموختنی برای طی مراحل بلوغ سازمان از اهمیت زیادی برخوردار است. در ایران پیشینه سازمان های حوضه آبریز به تشکیل شورای هماهنگی مدیریت به هم پیوسته منابع آب حوضه آبریز زاینده رود از سال 1392 و در ادامه تبدیل آن به کارگروه احیای زاینده رود در سال 1398 بر می گردد. با توجه به سابقه ی شش سال فعالیت شورای مزبور، در این مقاله به ارزیابی عملکرد این شورا به عنوان یک سازمان حوضه رودخانه ای، با استفاده از چارچوب تدوین شده برای ارزیابی عملکرد سازمان های حوضه رودخانه، پرداخته شده است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق مطالعه اسناد، پرسشنامه، بازدید میدانی و انجام مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری شدند. یافته های این پژوهش نشان می دهند که گرد هم آوردن گروداران حوضه آبریز زاینده رود بدون ظرفیت سازی و آماده سازی نه تنها سبب رفع تعارضات نشده بلکه جلسات شورا را به واگرایی کشانده است. همچنین در نتیجه ی عملکرد شورا درجه بی اعتمادی بین گروداران حوضه افزایش قابل توجهی داشته است.