الگوی امنیت اجتماعی مناطق مرزی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان

فقدان امنیت اجتماعی در مرزها می تواند ناامنی را در نواحی مرزی افزایش و به ثبات و انسجام اجتماعی در کشور آسیب برساند. هرگونه ناامنی در منظومه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، نظامی و زیست محیطی کشو اخلال ایجاد می نماید. هدف اصلی این پژوهش ارائه مدل ارتقاء امنیت اجتماعی در نواحی مرزی ایران و آذربایجان می باشد. این پژوهش ازنظر روش توصیفی - تحلیلی و ازنظر نوع تحقیق کاربردی می باشد. در این تحقیق ابتدا ادبیات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار مکس کیو دی ای (MAX.QDA2020) تحلیل و فرایند کدگذاری انجام و مولفه های و شاخص ها موثر بر امنیت اجتماعی مناطق مرزی کشور جمهوری اسلامی ایران و کشور آذربایجان استخراج گردید و این شاخص ها و مولفه ها در یک پرسش نامه محقق ساخته از خبرگان این حوزه سوال گردید و بعد از جمع آوری داده ها پایایی این پرسش نامه از طریق آلفای کرونباخ، 857/0 به دست آمده و با استفاده از نرم افزار Smart.pls روایی و پایایی و کیفیت این مولفه ها بررسی و مورد تایید قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان می دهد که برقراری امنیت اجتماعی در نقاط مرزی بدون شک نیازمند مولفه های فراوانی است ازجمله حضور پررنگ و افزایش توانمندی های نیروهای مرزبانی؛ مقابله با تشدید حرکت های تجزیه طلبانه از طریق رسانه های کشور جمهوری آذربایجان؛ مقابله با تهدیدات ناشی از فعالیت ریز پرنده ها در مناطق مرزی و جلوگیری از تخلیه پساب های صنعتی به رودخانه ارس و... می تواند در استقرار امنیت اجتماعی این نواحی نقش بسزایی داشته باشد.