معرفی عوامل موثر بر ارتقای تاب آوری مراکز فرماندهی و کنترل ارتش ج.ا.ا در مواجهه با تهدیدهای هوایی

جنگ های اخیر نشان داد که اولین اهداف موردتهاجم، سامانه های پدافند هوایی، مراکز فرماندهی و کنترل (به عنوان مغز متفکر سامانه ها در فرماندهی و مدیریت صحنه نبرد) و سپس مراکز حیاتی و حساس خواهند بود. تاب آوری از مهم ترین ویژگی های مراکز فرماندهی و کنترل از دیدگاه پدافند غیرعامل محسوب می گردد و شبکه پدافند هوایی باید همواره به صورت منسجم، مستحکم و «تاب آور» در شرایط بحران عمل نمایند. هدف تحقیق معرفی عوامل موثر بر ارتقای تاب آوری مراکز فرماندهی و کنترل ارتش ج.ا.ا در مواجهه با تهدیدهای هوایی است. نوع پژوهش، کاربردی و روش آن، توصیفی با رویکرد آمیخته است. جامعه آماری شامل فرماندهان و کارکنان مجرب فرماندهی و کنترل می باشند که 225 نفر در نظر گرفته شده و جامعه نمونه به روش تصادفی طبقاتی و با استفاده از فرمول کوکران تعیین گردید. تجزیه وتحلیل اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام و جهت پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ و جهت دستیابی به استنباط منطقی در راستای اولویت بندی عوامل، از آزمون فریدمن استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد عملیات پدافند هوایی موثر و دقیق، همواره مستلزم وجود مراکز فرماندهی و کنترل منسجم، کارآمد و پویا است و تاب آوری مطلوب مراکز فرماندهی و کنترل دوام و اثربخشی عملیات پدافند هوایی را به همراه خواهد داشت. هرچه میزان آسیب پذیری و اصابت پذیری یک سامانه در مقابل تهدید کمتر و میزان برگشت پذیری آن در محیط تهدید بیشتر باشد، تاب آوری آن نیز بیشتر خواهد بود. در پایان در رابطه با عوامل موثر بر ارتقای تاب آوری مراکز فرماندهی و کنترل در برابر حملات هوایی تعداد 33 عامل شناسایی و اولویت بندی گردید.