اثر پوشش کیتوزان و نانوفیبر کیتوزان بر کیفیت و انبارمانی میوه ی توت فرنگی رقم پاروس

توت فرنگی به دلیل داشتن بافت نرم و حساسیت فراوان به پاتوژن ها عمر انباری کوتاهی دارد. ازجمله راه های نامناسب برای افزایش ماندگاری آن استفاده از ترکیبات شیمیایی مصنوعی و ضدقارچی می باشد که اثر سوء بر سلامت مصرف کننده و محیط زیست بر جا می گذارند . این پژوهش جهت بررسی اثر پوشش دهی با کیتوزان و نانوفیبر کیتوزان بر عمر انباری و برخی ویژگی های کمی و کیفی میوه ی توت فرنگی رقم پاروس طی نگهداری در انبار سرد، در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار انجام گرفت . فاکتور اول تیمار ها (به صورت 2 دقیقه غوطه وری) در 5 سطح شامل شاهد خشک، آب مقطر، کیتوزان 0.5 درصد، نانوفیبر کیتوزان 0.2 درصد و نانوفیبر کیتوزان 0.5 درصد و فاکتور دوم زمان انبارداری در 5 سطح شامل: صفر، 5، 10، 15 و 20 روز بود . نمونه‎ ها پس از خشک شدن، در ظروف یک بار مصرف پلاستیکی بسته بندی و در دمای 4 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 85 تا 90 درصد نگهداری شدند . نتایج نشان داد میوه های تیمار شده با 0.5 درصد نانوفیبر کیتوزان، سفتی بافت، TSS، ویتامین ث، آنتوسیانین و فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به میوه های شاهد طی دوره انبار داشتند. هم چنین درصد پوسیدگی در میوه های تیمار شده با 0.5 و 0.2 درصد نانوفیبر کیتوزان به ترتیب 61 درصد و 55 درصد کمتر از میوه های شاهد بود. براساس نتایج این مطالعه، پوشش نانوفیبر کیتوزان می تواند به عنوان یک پوشش دوست دار محیط زیست در کنترل پوسیدگی توت فرنگی و حفظ کیفیت آن در انبار مورد استفاده قرار بگیرد.