عوامل بازدارنده (موانع) توسعه ورزش های رزمی کاربردی پلیس

ارتقاء آمادگی جسمانی و رزمی کارکنان انتظامی یکی از مهم ترین و موثرترین راه های کمک کننده به برقراری نظم و امنیت در جامعه و انجام موفق ماموریت های محوله است. از این رو، هدف از این پژوهش شناسایی عوامل بازدارنده توسعه ورزش های رزمی کاربردی در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران است.

روش شناسی:

 این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر روش اکتشافی و از نظر نوع داده کیفی است. مشارکت کنندگان شامل خبرگان ورزش های رزمی و اعضای هیئت علمی دانشگاه به صورت نمونه گیری هدف مند هستند که اشباع نظری با 17 مصاحبه انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته است. برای بررسی روایی و پایایی از روش قابلیت اعتبار، قابلیت انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و تاییدپذیری استفاده شد. در پژوهش حاضر از روش تحلیل محتوا و نرم افزار مکس کیودا، جهت کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد.

براساس یافته های پژوهش، از میان 37 مفهوم فرعی و 7 مفهوم اصلی (دیدگاه و نگرش نامناسب، ضعف تعاملات و ارتباطات، ضعف مدیریت و برنامه ریزی، عوامل فردی، کمبود بودجه و اعتبارات، کمبود زیرساخت ها و امکانات و کمبود منابع انسانی)، شناسایی شدند.

براساس یافته های این پژوهش، با برنامه ریزی و تمرکز بر عوامل بازدارنده توسعه ورزش های رزمی در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران می توان شرایطی ایجاد کرد تا به گونه ای منطقی و اصولی به حل مشکلات این حوزه و توسعه ورزش های رزمی در فرماندهی انتظامی پرداخت.