اثربخشی درمان فراشناخت بر سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر جهرم

تقویت راهبردهای درمان فراشناخت در خودپنداره و عملکرد آموزشی می تواند گامی مهم و اساسی جهت شناسایی، بهبود و درمان بالینی مسائل روانشناختی و ارتقای سلامت روان باشد. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمان فراشناخت بر سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر جهرم است.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل با گمارش تصادفی بر جامعه آماری دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر جهرم انجام شد. گردآوری داده ها با روش خوشه ای چند مرحله ای، 72 آزمودنی انتخاب و در هر گروه 36 نفر قرار داده شد. گروه های آزمایش، طی 10 جلسه هفتاد دقیقه ای فراشناخت درمانی گروهی را دریافت کردند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه استاندارد است. جهت تجزیه و تحلیل از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره با استفاده از نرم افزار آماری 28 SPSS انجام شد.

نتایج نشان داد که مداخله آموزش راهبردهای فراشناخت موجب افزایش معنی دار میانگین سبک های نوشتاری از(4.72 به 5.44) و دیداری از (3.17 به 4.67) و همچنین خودپنداره تحصیلی از (72.36 به 81.14) شد (0.05>p). همچنین مداخله موجب کاهش معنی دار میانگین دو سبک یادگیری شنیداری از (5.08 به 3.86) و حرکتی از (3.03 به 2.06) شد (0.05>p). شاخص مجذور جزی اتا نشان داد مداخله آموزش راهبردهای فراشناخت بیشترین اثربخشی را بر سبک حرکتی با ضریب 0.154 و خودپنداره تحصیلی با ضریب 0.153 داشت.

درمان فراشناخت به عنوان رویکرد درمان بالینی بر بهبود سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی اثرگذار است و در مجموع برای ارتقاء سلامت روان، بهبود یا درمان در مسائل سلامت روانشناختی و خارج از حیطه تحصیلی بسیار اثربخش هست.