مدل سازی روابط ساختاری سلامت خانواده اصلی، ناگویی خلقی و باورهای ارتباطی با بهزیستی ذهنی زوجین؛ نقش واسطه ای بخشش

بهزیستی ذهنی زوجین ناشی از درک روانی و عاطفی است که زوجین از ابتدای تشکیل خانواده در آن نقش دارند و ارزشیابی زندگی برحسب رضایت و تعامل بین حالات عاطفی مثبت و منفی را نشان می دهد. پژوهش حاضر باهدف مدل سازی روابط ساختاری سلامت خانواده اصلی و ناگویی خلقی و باورهای ارتباطی با بهزیستی ذهنی زوجین با نقش واسطه ای بخشش انجام شد.

روش پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را تمامی زوجین متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان جوانرود تشکیل دادند. باتوجه به ملاک های ورود، حجم نمونه دویست زوج در نظر گرفته شد؛ اما 22 پرسش نامه به علت وجود نقص در تکمیل کردن سوالات از تحلیل کنار گذاشته شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل مقیاس بهزیستی ذهنی در ارتباط زوجین (اوربانو-کونترراس و همکاران، 2018)، مقیاس سلامت خانواده اصلی (هاوشتات و همکاران، 1985)، پرسش نامه ناگویی خلقی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994)، پرسش نامه باورهای ارتباطی (رومنس و دی بورد، 1995) و مقیاس سنجش بخشش در خانواده (پولارد و اندرسون، 1998) بود. به منظور تحلیل داده ها از روش آماری مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS نسخه 3 استفاده شد.

ضرایب اثر سلامت خانواده اصلی بر بهزیستی ذهنی در روابط زوجین (0٫001>p، 0٫41=β)، باورهای ارتباطی بر بهزیستی ذهنی در روابط زوجین (0٫001>p، 0٫213=β)، سلامت خانواده اصلی بر بخشش (0٫001>p، 0٫303=β)، باورهای ارتباطی بر بخشش (0٫001>p، 0٫273=β) و بخشش بر بهزیستی ذهنی در روابط زوجین (0٫002=p، 0٫252=β) مثبت و معنادار و ضریب اثر ناگویی خلقی بر بخشش (0٫001>p، 0٫481-=β) منفی و معنادار بود. اثر واسطه گری بخشش در رابطه سلامت خانواده اصلی بر بهزیستی ذهنی در روابط زوجین (0٫018=p، 0٫076=β) مثبت و معنادار و اثر غیرمستقیم ناگویی خلقی ازطریق بخشش بر بهزیستی ذهنی در روابط زوجین (0٫002=p، 0٫121-=β) منفی و معنادار و اثر واسطه گری بخشش در رابطه باورهای ارتباطی بر بهزیستی ذهنی در روابط زوجین (0٫007=p، 0٫069=β) مثبت و معنادار بود.

باتوجه به یافته های پژوهش، بخشش در روابط میان سلامت خانواده اصلی و ناگویی خلقی و باورهای ارتباطی با بهزیستی ذهنی زوجین نقش میانجی دارد.