حقوق دفاعی متهم به عنوان جلوه ای از حقوق شهروندی در قانون آیین دادرسی کیفری سال 1392

فرآیند رسیدگی کیفری از دیرباز تجلی گاه تعارض میان حق امنیت و حقوق شهروندی بوده است؛ چراکه دستیابی به هدف اصلی حقوق کیفری که مبارزه علیه بزهکاری و حفظ نظم و امنیت جامعه است، بدون شناسایی و کشف جرم و محکوم کردن مجرم و اعمال مجازات نسبت به شخص او امکان پذیر نیست.

این تحقیق از نظر هدف کاربردی و با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

برقراری عدالت کیفری جز در پرتو برگزاری دادرسی عادلانه مبتنی بر فراهم نمودن حق دادخواهی و دفاع برای متهم ممکن نخواهد بود؛ چراکه عدم توجه به حقوق دفاعی متهم و رعایت نکردن آن ممکن است به مجرمیت بی گناه و آزادی مجرم بیانجامد و اقداماتی که برای ترمیم اخلال در نظم و امنیت عمومی و جلوگیری از تضییع حقوق افراد جامعه صورت می گیرد، نتیجه ی عکس داده و به اخلال در نظم و تضییع حقوق شهروندان منجر شود.

تصویب قانون آیین دادرسی کیفری 1392 و تغییراتی که در رابطه با این حقوق نسبت به قانون سابق ایجادشده، لزوم نگاهی دقیق تر به حقوق دفاعی متهمان را در این قانون ایجاب می کند. با نگاهی به قانون 1392 درمی یابیم که مقنن کوشیده ضمن رفع نواقص قوانین پیشین در این حوزه، در جهت تامین هرچه بیشتر حقوق شهروندی متهمین بکوشد.