نقش پیش بینی کننده تاب آوری در بار مراقبتی مراقبین خانوادگی مبتلایان به سکته مغزی: یک مطالعه توصیفی مقطعی

به دنبال مراقبت از بیماران مبتلا به سکته مغزی، مراقبین آن ها بار مراقبتی را تجربه می کنند که اثرات منفی بر ابعاد مختلف زندگی آن ها دارد. تاب آوری عاملی است که به نظر می رسد بتواند به آن ها در سازگاری با شرایط ایجادشده یاری رساند. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیش بینی کننده تاب آوری در بار مراقبتی مراقبین خانوادگی مبتلایان به سکته مغزی در سال 1402 انجام شد.

در پژوهش حاضر که توصیفی مقطعی از نوع همبستگی است، 194 نفر از مراقبین مبتلایان به سکته مغزی در بیمارستان بعثت شهر همدان که شدت ناتوانی بیماران آن ها متوسط و براساس مقیاس بارتل بین 61 تا 90 بود، به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه های بار مراقبتی نواک و گست، تاب آوری کانر- دیویدسون و مقایس سنجش شدت ناتوانی بارتل بود. تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزارSPSS  نسخه 25 و با آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد.

نتایج نشان داد میانگین سنی مراقبین 42/53 سال، 52 درصد آن ها مرد و سطح تحصیلات 26/8 درصد آن ها دیپلم بود. همچنین میانگین نمرات بار مراقبتی و تاب آوری به ترتیب برابر با 13/09± 86/35 و 10/38± 42/56 بود. همچنین مشخص شد ارتباط بین بار مراقبتی و تاب آوری مراقبین معکوس و معنی دار بود و تاب آوری از عومل پیش بینی کننده در کاهش بار مراقبتی آن ها است 0/233-= β
 0/185-=P<0/05, r

باتوجه به اینکه مشخص شد یکی از عوامل موثر بر کاهش بار مراقبتی مراقبین، تاب آوری است، توصیه می شود ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با شناسایی راهکارهای موثر برای تاب آوری افراد، به مراقبین بیماران کمک کنند تا تاب آوری خود را تقویت کنند تا از بار مراقبتی آن ها کاسته شود و به آنان در مسیر مراقبت از بیماران خود یاری رسانند.