مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد بر شاخص‏های درد در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتویید از جمله بیماری های خود ایمنی و سیر مزمن و پیشرونده دارد. این بیماری علاوه بر مشکلات فیزیکی و ناتوانی های جسمی، پیامدهای اجتماعی و روان شناختی را به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور پایدار بر شاخص‏های درد (شدت/پذیرش) در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بود.

پژوهش حاضر، یک طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه آزمایش (طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد) و یک گروه کنترل با آزمون پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید تحت درمان منظم دارویی بودند که به علت دردهای مکانیکال و غیر التهابی بیمارستان لقمان شهر تهران در بازه زمانی سال 1401-1402 تشکیل پرونده داده بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش ابتدا به صورت نمونه گیری هدفمند بود و 60 نفر (هر گروه 20 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های استاندارد شدت درد کیوبک و همکاران (1995) و پذیرش درد مک‏کراکن و ولز (2004) برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. از تحلیل آمیخته با اندازه گیری های مکرر با نرم افزار SPSS نسخه 25 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

نتایج نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های درد بیشتر از طرحواره درمانی بود.

به منظور بهبود شاخص های درد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید استفاده از طرح واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد پیشنهاد می شود.