نقش راهبردهای مقابله ای در پیش بینی احساس تنهایی در سالمندان ساکن در خانه سالمندان

با ورود به دوره سالمندی امکان بروز مشکلاتی همچون انزوا، تنهایی در سالمندان شایع می شود. احساس تنهایی به عنوان یکی از مشکلات روان شناختی مهم در سالمندان، می تواند پیامدهای منفی قابل توجهی بر سلامت جسمی و روانی آنها داشته باشد. فاکتورهای مختلفی می توانند احساس تنهایی سالمندان ساکن خانه های سالمندان را پیش بینی نمایند. هدف از این مطالعه تعیین نقش راهبردهای مقابله ای در پیش بینی احساس تنهایی در سالمندان ساکن در خانه سالمندان بود.

مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی بود. 194 نفر از سالمندان ساکن خانه سالمندان شهر شیراز در سال 1402 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. از سه پرسشنامه پرسشنامه تنهایی UCLA، پرسشنامه استراتژی های مقابله ای CISS و پرسشنامه افسردگی سالمندان GDS برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. از تمام سالمندان شرکت کننده در مطالعه حاضر، رضایت نامه کتبی اخذ گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 23SPSS v. استفاده شد.

میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در مطالعه 46/5 ± 76/67 سال بود. بیشتر سالمندان، زن (52%)، همسرفوت شده بودند. تعداد بیشتری از سالمندان (2/70%)، احساس تنهایی پایین (نمره 21تا 39) را تجربه می کردند. این مطالعه نشان داد که اکثر سالمندان (48%)، راهبردهای هیجان مدار را به کار می گیرند. نتایج نشان داد با افزایش هر نمره از مقیاس مساله مدار و مقیاس اجتناب مدار، نمره احساس تنهایی به ترتیب 23/0 و 387/0 واحد افزایش می یابد. با افزایش هر نمره از مقیاس هیجان مدار، نمره احساس تنهایی 390/0 واحد کاهش می یابد.

سطح احساس تنهایی در سالمندان این مطالعه پایین بود. استفاده از استراتژی های مسئله مدار و اجتناب مدار با افزایش احساس تنهایی، و استفاده از استراتژی هیجان مدار با کاهش احساس تنهایی مرتبط بود. برنامه ریزی مداخلات موثر جهت کاهش احساس تنهایی در سالمندان، مانند آموزش استراتژی های مقابله سالم و ارتقای حمایت اجتماعی می تواند منجر به کاهش احساس تنهایی در سالمندان شود.