تاثیر روش آموزش خطی و بازی برای درک بر تبحر حرکتی و شایستگی حرکتی ادراک شده در فوتسال

یافتن بهترین شیوه آموزشی مسئله ای است که امروزه توجه محققین علوم رفتاری را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این مطالعه بررسی تاثیر تاثیر روش آموزش خطی و TGFU بر تبحر حرکتی و شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان در بازی های فوتسال بود. جامعه آماری این مطالعه همه کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند (میانگین سن= 7/10 و انحراف استاندارد=41/1). شرکت کنندگان شامل 40 پسر بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آنها به مدت دو ماه (16 جلسه یک و نیم ساعته) تمرینات فوتسال را در گروه های خطی (20 نفر) و TGFU (20 نفر) انجام دادند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های انگیزش درونی برای ارزیابی شایستگی حرکتی ادراک شده و آزمون برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی بودند. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 تحلیل شدند. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تبحر حرکتی (تی (1،38) = 52 /3-، پی= 00/0) و شایستگی حرکتی ادراک شده (تی (1،38) = 44 /2-، پی= 02/0) گروه آموزش برای درک به طور معنی داری بیشتر از گروه خطی هست. این مطالعه موثر بودن روش آموزش مرتبط با بازی نسبت به روش خطی را نمایان کرده است که می تواند در مدارس و مهدکودک ها کاربرد داشته باشد.