تبیین مدل نظری چیدمان عناصر نما با بهره گیری از بردار فاصله سنجی در هوش طراحی خودکار نما

یادگیری ماشین از مسایل نوظهور در تحقیقات معماری است که به دنبال طراحی و ترسیم نقشه های معماری مانند، پلان و نما با کمک الگوریتم های یادگیری ماشین میباشد. در واقع محققان در زمینه تولید طراحی محاسباتی نمای ساختمان از مدت ها پیش به دنبال رویکردهایی بودندکه بتوانند عامل هوشمند مصنوعی را قادر به مشارکت در ایجاد طرح های معماری نمایند. لذا هدف این پژوهش تبیین مدلی نظری برای چیدمان عناصر سازنده نما از طریق یادگیری ماشین می باشد به گونه ای که فرآیند محاسبات لازم برای پیاده سازی این عناصر توسط هوش طراحی خودکار نما با الگوریتم های یادگیری ماشین امکان پذیر گردد.

روش پژوهش ترکیبی از مطالعات کتابخانه ای و محاسبات ریاضی و همچنین استفاده از کتب مقررات ملی ساختمان ها در رابطه با نما می باشد.

یافته های پژوهش در سال 1400نشان می دهد که می توان با استفاده از روابط ریاضی اقلیدسی و منهتن به همراه تبدیل داده های نما به بردارهای یکه و همچنین تبدیل داده های مقرارت ملی و استانداردهای طراحی نما به بردارهای عددی، به کمک زبان برنامه نویسی پایتون و الگوریتم های دسته بندی نزدیکترین همسایه KNN، نتایج مناسبی را به دست آورد.

و در نهایت نتایج نشان میدهد می توان چیدمان عناصر اصلی نما را از پلان های معماری به کمک الگوریتم هوش مصنوعی، خوانش و نمای ساختمان های مسکونی را براساس پلان هاس معماری ترسیم نمود.