مواجهه با خویشاوندگماری در حکمرانی اسلامی (با تاکید بر سیره نبوی و علوی)
هدف پژوهش حاضر تبیین دیدگاه اسلام درباره خویشاوندگماری بودکه امروزه به مسئله ای مهم در سیستم اداری کشور و نظام سیاسی اسلامی تبدیل شده است.
با بهره گیری از روش استنادی و با رویکرد استنتاجی، وقایع مرتبط با سیره حکومتی دو پیشوای معصوم؛ حضرت پیامبر(ص) و امام علی(ع) که فرصت حکمرانی داشتند، مطالعه و بررسی شد.
دستاوردها نشان داد که پیشوایان معصوم بر آسیبهای متعدد و پیامدهای منفی خویشاوندگماری برای حکومت اسلامی تصریح کرده و پیوسته از نصب خویشاوندان در مناصب مادی و سیاسی اجتناب می کردند و خویشاوندان شایسته خود را تنها در امور معنوی همانند جهاد و تبلیغ که بدون شائبه بهره برداری مادی و سیاسی اند، به کار می گرفتند.
به اقتضای مصالح عمومی و با توجه به اینکه در اندیشه اسلامی منصبهای حکومتی امتیاز محسوب نمی شوند، بلکه فقط برای عمل به تکلیف اند؛ خویشاوندان حاکمان هر اندازه هم توانمند و کارامد باشند، حضورشان تنها در مناصب مرتبط با امور معنوی و جهاد، مقبول و موجب تقویت نظام اسلامی است.
-
Explaining the Characteristics of Islamic Politics and its Executers from the Viewpoint of the Surah Jum‘a
Seyyed Jalal Mousavi Sharabiani *, Seyyed Hossein Olyanasab, Solmaz Aghaei
Journal of Islamic Political Studies, Winter-Spring 2024 -
واشرقت الارض بنور ربها (زمر/ 69): ارزیابی دیدگاه مفسران اهل سنت
*، سید احسن حسینی، عمران عباسپور
پژوهش نامه نقد آرای تفسیری، بهار و تابستان 1403 -
نقش تغافل حاکمان در کارآمدی حکومت اسلامی
*، سیده عاتکه اصل نژادی، سید حسین علیاننسب
نشریه پژوهش های انقلاب اسلامی، تابستان 1403 -
وجوه کارآمدی دستیابی به مقام حکمت، در جامعه و تاثیر آن بر سبک زندگی
*، صفیه جعفرپور
نشریه دین پژوهی و کارآمدی، بهار 1403 -
تحلیل و واکاوی جایگاه بعد عملی وجود انسان در دیدگاه فارابی و علامه محمدتقی جعفری تبریزی
*، مریم صمدیه، سیدحسین علیانسب
نشریه پژوهش های فلسفی، پاییز 1402