واکنش عملکرد دانه ی جو و باقلا به محلول پاشی اسید هیومیک در الگوهای مختلف کشت مخلوط

این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد دانه ی جو و باقلا در الگوهای مختلف کشت مخلوط در شرایط کاربرد اسیدهیومیک در یک سیستم کشت کم نهاده اجرا گردید.

آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی (5×3) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان شادگان اجرا شد. عامل اول شامل پنج الگوی کاشت شامل دو تیمار کشت خالص جو و باقلا و سه الگوی کشت مخلوط (50 درصد باقلا + 50 درصد جو، 80 درصد باقلا + 40 درصد جو و 40 درصد باقلا +80 درصد جو) و عامل دوم محلول پاشی اسید هیومیک شامل تیمار شاهد، غلظت سه درصد اسید هیومیک و غلظت شش درصد اسید هیومیک بود.

بیشترین تعداد دانه در غلاف و غلاف در بوته در کشت خالص باقلا به دست آمد که با کشت مخلوط اختلاف معنی داری نداشت. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقلا در کشت خالص به دست آمد. کمترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقلا در تیمار کشت مخلوط با کمترین تراکم باقلا به دست آمد. با کاهش تراکم باقلا از 100 درصد به 40 درصد عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک باقلا کاهش یافتند. بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک جو نیز در تیمار کشت خالص بدست آمد. با محلول پاشی اسید هیومیک ، عملکرد دانه ی باقلا و عملکرد دانه ی جو افزایش یافت. نسبت برابری زمین برای هر سه الگوی کشت مخلوط بیشتر از یک به دست آمد. مزیت مالی نیز برای هر سه الگوی کشت مخلوط مثبت بود.