مقایسه اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان (P4C) و یادگیری مبتنی بر بازی (GBL) بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی دوران کودکی است لذا پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی آموزش فلسفه برای کودکان (P4C) و یادگیری مبتنی بر بازی (GBL) بر مهارت های ارتباطی در کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی طراحی و اجرا شد.

روش پژوهش، آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل 180 کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بود، که در 6 ماهه دوم سال 1402 به یکی از مراکز، از 60 مرکز روان درمانی شهر ساری مراجعه کردند. در این پژوهش، 45 کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر فلسفه برای کودکان و 15 نفر یادگیری مبتنی بر بازی) و یک گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش، از پرسشنامه های مهارت های ارتباطی (بارتون، 1990) و اضطراب چندبعدی کودکان (مارچ و همکاران، 1997) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آزمون واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS21 استفاده شد.

یافته ها حاکی از آن بود که بین P4C و GBL بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که P4C از GBL بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی موثرتر است. همچنین نتایج حاصل از میانگین پس آزمون و پیگیری در P4C و GBL، حاکی از تاثیرات پایدار هر دو رویکرد بر مهارت های ارتباطی بود.

به طور کلی می توان نتیجه گرفت که برای ارتقای مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی می توان هم از آموزش فلسفه برای کودکان و هم از یادگیری مبتنی بر بازی استفاده کرد ولی اثربخشی P4C بیشتر است.