طراحی مدل ائتلاف های استراتژیک و تاثیر آن بر عملکرد شرکت در استارتاپ هایی با ماموریت اجتماعی در صنعت خودروسازی سبک

هدف از این پژوهش، طراحی یک مدل ائتلاف های استراتژیک و بررسی تاثیر آن بر عملکرد استارتاپ هایی با ماموریت اجتماعی در صنعت خودروسازی سبک است.

 روش شناسی: 

این پژوهش با روش کمی و استفاده از یک نمونه 15 نفری از مدیران عالی صنعت خودروسازی ایران انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ای با مقیاس لیکرت 5 نقطه ای بود که با روش نمونه گیری خوشه ای به مدیران ارائه شد. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS استفاده شد. ضریب تاثیر و ضریب معناداری مسیرهای فرضیه ها به عنوان معیارهای ارزیابی روابط میان متغیرها مورد بررسی قرار گرفت. 

نتایج نشان داد که ائتلاف های استراتژیک تاثیر مستقیم و مثبتی بر عملکرد شرکت ها دارند (ضریب تاثیر 0.673). همچنین، مرحله توسعه شرکت رابطه میان ائتلاف های استراتژیک و عملکرد را تعدیل می کند (ضریب تاثیر 0.404). شرکت هایی که در حوزه نوآوری اجتماعی فعالیت می کنند، عملکرد بهتری دارند (ضریب تاثیر 0.487). همچنین، شرکت های بزرگ تر عملکرد بهتری نسبت به شرکت های کوچک تر دارند (ضریب تاثیر 0.488). 

پژوهش نشان داد که ائتلاف های استراتژیک می توانند به طور قابل توجهی عملکرد شرکت های نوپا با ماموریت اجتماعی را بهبود بخشند. شرکت هایی که در مراحل توسعه بیشتری قرار دارند و نیز اندازه بزرگ تری دارند، از این ائتلاف ها بهره مندی بیشتری دارند. نوآوری های اجتماعی نیز به عنوان یکی از عوامل موثر در بهبود عملکرد شرکت ها شناخته شد. از این رو، ائتلاف های استراتژیک به عنوان ابزاری کلیدی برای دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی در صنعت خودروسازی سبک پیشنهاد می شود.