بررسی درستی استناد مناجات خمس عشر به امام سجاد (ع) براساس تکنیک های سبک سنجی

با پیشرفت علم و تکنولوژی، دیگر وجود آثار با نویسنده مشکوک، پذیرفتنی نیست. سبک‏سنجی روشی است که با استفاده از تجزیه و تحلیل آماری، نویسنده آثار ادبی را تعیین می کند. روش‏های انتساب نویسنده، عمدتا متکی بر شناسایی نویسنده براساس سبک نوشتاری هستند؛ با این پیش‏فرض که سبک نوشتاری هر شخص، دارای ویژگی‏های منحصربه فردی است. تشخیص هوشمند نویسنده در زمینه‏ هایی مانند: سرقت ادبی، جرم‏شناسی و تعیین نویسنده نامشخص، کاربرد دارد. به دلیل آنکه عوامل بسیاری در تشخیص نویسنده متون، دخیل هستند، تاکنون روشی با دقت 100 درصد ارائه نشده است و پژوهشگران همچنان در تلاش هستند روشی را ارائه کنند که خطای محاسباتی را به حداقل ممکن برسانند. یکی از روش ‏هایی که ادعاشده از دقت خوبی برخودار است نظریه یول است. در جستار حاضر، نظریه یول و چهار نظریه دیگر در زمینه غنای واژگانی، ترکیب شده‏اند و با بهره‏ گیری از روش توصیفی تحلیلی و تبیین داده‏ های آماری، مقایس ه‏ای میان غنای واژگانی مناجات خمس عشر و دعاهای صحیفه سجادیه انجام شده تا درستی انتساب این مناجات به امام سجاد (ع) مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحقیق، بیانگر دقت بالای محاسبات انجام‏ شده و نیز عدم وابستگی خروجی نظریه ‏ها به طول متن است. همچنین به دلیل عدم وجود اختلاف قابل ملاحظه، میان غنای واژگانی مناجات خمس عشر و دعاهای صحیفه سجادیه، انتساب این مناجات به امام سجاد (ع) تایید می‏شود.