توسعه مدل کلی تامین مالی برای ارزش آفرینی فن آوری در به کارگیری انرژی های جدید

امروزه بخش زیادی از اموال و دارایی های شرکت ها مربوط به دارایی های نامشهود است که تعیین ارزش و قیمت آن در سال های اخیر به دو دلیل، شکل گیری قراردادهای اعطای امتیاز و تعیین سهم هر یک ازشرکا در قراردادهای سرمایه گذاری مشترک مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق یک الگوی مفهومی برای شناسایی عوامل تاثیر گذار در ارزش گذاری فن آوری در حوزه تامین مالی با استفاده از نظریه داده بنیاد ارائه شده است. برای این منظور، با بهره گیری از نظر خبرگان شرکت توزیع برق منطقه ای استان اصفهان و بررسی همه جانبه موضوع در زمینه انتخاب ارزش گذاری فن آوری برای تحلیل تصمیمات مالی در حوزه تامین مالی و سرمایه گذاری در صنعت انرژی های خورشیدی مدلی ارائه شده است. برای توسعه مدل ارائه شده یک الگوی کیفی مبتنی بر نظریه داده بنیاد دنبال شده است. با عنایت به جمیع موارد مذکور در این پژوهش مدل ارزش گذاری فن آوری برای تحلیل تصمیمات مالی در حوزه تامین مالی و سرمایه گذاری در صنعت انرژی های خورشیدی بر طبق جمع آوری نظرات خبرگان طبق سه مقوله اصلی (مدل ارزش گذاری، سازمان فن آور و سرمایه گذاری) و 9 مقوله فرعی (هزینه پایین، تجربه اختصاصی، ارزش ارائه شده فن آوری، ارتباطات، زیرساخت فن آورانه، چابکی، مدیریت دانش، منابع انسانی، مدل نوین تامین مالی) طراحی شده است. برای حصول اطمینان از اینکه عوامل به درستی انتخاب شده اند یا خیر تحلیل روایی محتوایی برای هر یک از مقولات انجام شده است که طبق نتایج آن تمامی مقولات از کفایت لازم جهت حضور در مدل ارزش گذاری برخوردار هستند. در ادامه تحقیق، با استفاده از مدل معادلات ساختاری روابط شاخص ها در نرم افزار لیزرل مدل شده است تا میزان تاثیرگذاری هر یک از عوامل نسبت به یکدیگر و همینطور نسبت به عوامل اصلی خود مشخص شود. براساس نتایج به دست آمده، رابطه مقوله فرعی منابع انسانی با سازمان فن آور در مدل ارزش گذاری تامین مالی با ضریب تاثیر 0.24 بی معنی شناسایی می شوند. لذا این معیار را می توان در مدل ارزش گذاری تامین مالی لحاظ نکرد. اما ارتباط سایر عوامل با معیارهای اصلی آنان در مدل ارزش گذاری تامین مالی معنی دار گزار شده است. سرانجام، با استفاده از اجرای آزمون های آماری اعتبار مدل مورد بررسی قرار گرفته است.