مطالعه تطبیقی سیاست های کیفیت حصول علم در باب کارشناسی و شاهد در فقه و حقوق ایران

یکی از موضوعات مهم در ادله اثبات دعوا، ارتباط بین آن ها می باشد. بررسی شباهت ها و تفاوت ها و کیفیت حصول علم در هر یک، مستلزم این نکته است که، ابتدا مفهوم آن ها(کارشناسی و شهادت شهود) تبیین شده، سپس با توجه به شرایط هریک به کیفیت حصول علم در آن ها پرداخته شود. بنابراین هدف این پژوهش، بعد از بیان چگونگی حصول علم، اشاره به شباهت ها و تفاوت ها می باشد، چرا که با وجود شباهت و تفاوت ارتباط بین کارشناسی و شهادت شهود بهتر مشخص می شود و ارزش هر یک، با وجود نوع علم در آن ها در موارد مختلف متفاوت، تقدم و تاخر جایگاهشان مشخص می شود و می تواند این باور را به هر محققی در این زمینه بدهد که تفاوت در اوصاف و اعراض مانع از امکان قیاس در مفهوم است. تفاوت در اوصاف و اعراض مانع از امکان قیاس دو مفهوم است، توضیح اینکه با وجود اشتراک جوهر، نمی توان گفت احکام هر یک از دو مفهوم در دیگری قابل اجرا است، بنابراین شناخت هر یک از کارشناسی و شهادت شهود، ما را از بررسی دقیق از چگونگی حضور علم در هر کدام بی نیاز نمی سازد. در بیان شباهت ها و تفاوت ها، بهترین نتیجه ای که در پی خواهد داشت این است که، نمی توان به صرف وجه شباهت، هر کدام از ادله دعوا را بجای دیگری قرار داد.