مدل یابی روابط ساختاری علائم شخصیت مرزی بر اساس روابط موضوعی و ترومای دوران کودکی در نوجوانان: نقش میانجی ظرفیت ذهنی سازی

علائم بالینی اختلال شخصیت مرزی از اوایل بزرگسالی شروع می گردد و عملکرد فرد را در زمینه های مختلف به ویژه روابط بین فردی به شدت مختل می نماید. بنابراین، بررسی عواملی که در شکل گیری بدنه این اختلال نقش دارند، ضرورت می یابد. به همین منظور هدف پژوهش حاضر مدل یابی روابط ساختاری علائم شخصیت مرزی بر اساس روابط موضوعی و ترومای دوران کودکی در نوجوانان با توجه به نقش میانجی ظرفیت ذهنی سازی بود.

طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است. بدین منظور نمونه ای به حجم 342 نفر از میان دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان بابلسر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. جهت اندازه گیری متغیرها از پرسش نامه های مقیاس ویژگی های شخصیت مرزی کودکان (کریک، 2005م.)، روابط موضوعی بل برای کودکان و نوجوانان (موریس بل، 2003م.)، تجارب ترومای دوران کودکی (برنشتاین و همکاران، 2003م.) و عملکرد انعکاسی نوجوانان (شارپ و همکاران، 2009م.) استفاده شد. در راستای تجزیه وتحلیل داده های به دست آمده از نرم افزارهای SPSS24 و SMART PLS3,2,8 استفاده شد.

نتایج نشان داد، روابط موضوعی معیوب و ترومای دوران کودکی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق توانایی ذهنی سازی ضعیف بر ویژگی های شخصیت مرزی تاثیر دارند.بحث و نتیجه ‏گیری: بر اساس یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت، روابط موضوعی معیوب و ترومای دوران کودکی می توانند علائم شخصیت مرزی را به تنهایی در نوجوانی پیش بینی کنند. همچنین روابط موضوعی و ترومای دوران کودکی می توانند رشد ذهنی سازی را با وقفه رو به رو سازند و به واسطه ایجاد نقص در شکل گیری این توانایی مهم زمینه را برای بروز نشانگان شخصیت مرزی در نوجوانی فراهم کنند. درک اهمیت روابط موضوعی اولیه، تجارب تروماتیک در دوران کودکی و توانایی ذهنی سازی به عنوان عوامل موثر در بروز نشانگان شخصیت مرزی می تواند به درک عمیق تری از مکانیزم هایی که در ظهور شخصیت مرزی نقش دارند منجر شود و امکان اقدامات پیشگیرانه را در سنین پایین تر و نوجوانی موجب گردد.