اثربخشی درمان گروهی رفتاری-شناختی بر افسردگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به فشار خون بالا

فشارخون بالا یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که اگر به درستی مدیریت نگردد، علاوه بر سلامت جسمی موجب کاهش وضعیت روانی و کارآمدی افراد می شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی شناختی-رفتاری بر افسردگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به فشارخون بالا بود.

مطالعه حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی و به صورت پیش آزمون، پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل و با پیگیری 90 روزه بود. جامعه پژوهش تمامی بیماران فشارخون بالا مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1402 بود که 38 نفر از آنان با روش نمونه گیری هدفمند برگزیده شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم جمعیت شناختی، پرسشنامه های افسردگی بک (BDI-II) و خودکارآمدی عمومی (GSE-17) بود. داده ها نیز استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با سطح معناداری 05/0 و با نرم افزار SPSS-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

درمان گروهی شناختی-رفتاری در کاهش افسردگی (6/78=F، 001/0>P) و افزایش خودکارآمدی (7/12=F، 001/0>P) بیماران مبتلا به فشارخون بالا اثربخش بود. میزان اندازه اثر درمان شناختی-رفتاری در افسردگی 70% و خودکارآمدی 27% بود و ماندگاری تاثیر آن تا سه ماه پس از درمان برقرار بود.

نتایج حاکی از آن بود که درمان شناختی-رفتاری می تواند موجب بهبود افسردگی و افزایش خودکارآمدی روانی در بیماران مبتلا به فشارخون بالا شود. بنابراین می توان از روش درمان کم هزینه و مقرون به صرفه در کنار درمان روتین (دارو) بیماران مبتلا به فشارخون بالا، برای افزایش سلامت روانی این بیماران استفاده نمود.این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات است.