مقایسه تمرینات واقعیت مجازی و سنتی با رویکرد سواد بدنی: تاثیر بر انگیزه و کسب مهارت های حرکتی

با پیشرفت تکنولوژی، بازی های رایانه ای امکانات جدیدی را در زمینه فعالیت بدنی کودکان باز کرده است. یکی از این زمینه های مهم بهبود انگیزه و مهارت های حرکتی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تمرینات واقعیت مجازی و تمرینات سنتی بر انگیزه و مهارت های حرکتی کودکان بود.

جامعه آماری این پژوهش نیمه تجربی، دانش آموزان پسر 10 تا 12 ساله مدارس ابتدایی استان لرستان بود. بر اساس نمرات پیش آزمون، 45 کودک به سه گروه 15 نفری گروه تمرینات واقعیت مجازی، گروه تمرینات سنتی و گروه کنترل تقسیم شدند. هر یک از کودکان گروه های آزمایشی در یک برنامه آموزشی شامل دو جلسه در هفته به مدت هشت هفته، مجموعا 16 جلسه شرکت کردند.

مطالعه ما نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی بر بهبود تمامی خرده آزمون های انگیزش کودکان تاثیر معنی داری داشت. علاوه بر این، این نوع تمرین تاثیر معنی داری بر بهبود تمامی خرده مهارت های دستکاری و برخی خرده مهارت های جابجایی داشت. همچنین تمرینات سنتی باعث بهبود معنی دار در برخی از خرده آزمون های انگیزش کودکان شد. این نوع تمرین باعث بهبود معنی دار در برخی خرده مهارت های دستکاری و برخی خرده مهارت های جابجایی شد. مقایسه بین دو نوع تمرین نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی انگیزه درونی را به طور موثرتری نسبت به تمرینات سنتی افزایش داد، در حالی که تمرینات سنتی در تقویت انگیزه بیرونی در مقایسه با تمرینات واقعیت مجازی موثرتر بود. در زمینه خرده مهارت های دستکاری، تمرینات واقعیت مجازی به طور معنی دار تاثیر بیشتری نسبت به تمرینات سنتی داشت. با این حال تفاوت معنی داری بین دو نوع تمرین در زمینه خرده مهارت های جابجایی مشاهده نشد.

بر اساس یافته های ما، استفاده از بازی های واقعیت مجازی برای تقویت موثر انگیزه و مهارت های حرکتی در کودکان توصیه می شود.