ظهور سیاست دینی در دوره ساسانیان با تکیه بر نقش کرتیر

چگونگی برآمدن و پائیدن نظام متمرکز شاهنشاهی ساسانی بدون بررسی همراهی نهاد موبدی (روحانیت زرتشتی) با آن، قابل تشریح نیست. روحانیت زرتشتی از سالهای میانی حکومت پارتیان به تدریج سازمان یافته تر و مقتدرتر گردید و سرانجام به دنبال قدرت یابی خاندان ساسان در مقامی رفیع، یعنی در  کنار نهاد پادشاهی، به تاثیرگذاری در سیاست های داخلی و خارجی ایران عصر ساسانی پرداخت، اقتدار فوق به خصوص از نفوذ اجتماعی و عمیق نهاد روحانیت، که متکی به آداب و رسوم و نظام اعتقادی و حقوقی آئین زرتشت بود مایه می گرفت. مساله اصلی این پژوهش تبیین نقش وجایگاه کرتیر دربرهه ای از دوران ساسانی است .ودر آن تلاش شده به نقش کرتیر در ساختار سیاست دینی ساسانیان پرداخته شود.درمقاله پیش رو اطلاعات به شیوه کتابخانه ای گرد آوری شده وروش پژوهش توصیفی -تحلیلی است .این پژوهش نشان داده است که:یکی از طبقات جامعه ساسانی روحانیون یا آسرونان بودند که رئیس آن در زمره طبقه ممتاز جامعه قرار داشت.ازجمله روحانی زرتشتی که دوران پادشاهی ساسانی (ازاردشیر تا نرسی) را تجربه کرد،کرتیر بود که توانست در پی اقدامات ،فعالیتها،توانایی واحتمالا نبوغ وشخصیت کارزماتیک خود به جمع بزرگان جامعه ساسانی راه پیداکند .وی کوشید به نهاد روحانیت زرتشتی شخصیت واعتبار بخشد  ودر شکل گیری مذهب رسمی جامعه ساسانی وساختار دینی آن موثرواقع شود.وباروی کار آمدن نرسی اقداماتی که انجام داد یادر واقع دستگاهی که ترتیب داده بود ،اگر نه تماما ،اما کم رنگ شد وسپس خود وی نیز در تاریخ محو وگم شد.