اثربخشی برنامه آموزش مثبت مبتنی بر مدل پرما بر مثبت نگری و امید به زندگی سالمندان

تحولاتی که در دوره سالمندی اتفاق می افتد منجر به کاهش سلامت و امید به زندگی در سالمندان می شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مثبت مبتنی بر مدل پرما بر مثبت نگری و امید به زندگی سالمندان مرد انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود و جامعه آماری شامل تمامی معلمان بازنشسته سالمند شهر نورآباد ممسنی بودند. جهت انتخاب گروه نمونه واجد شرایط، بعد از اعلام فراخوان، 40 نفر از معلمان بازنشسته سالمند به شیوه نمونه گیری در دسترس بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارش شدند. مداخله (آموزش مثبت مبتنی بر مدل پرما) بر روی گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای هفتگی اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس مثبت نگری ایرانیان خدایاری فرد و همکاران و پرسشنامه امید میلر بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. نتایج نشان داد مداخله آموزش مثبت مبتنی بر مدل پرما منجر به افزایش مثبت نگری و امید به زندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد. یافته های این پژوهش می تواند به متخصصان و درمانگران در طراحی و اجرای برنامه های ارتقای شکوفایی و بهبود امید به زندگی سالمندان یاری رساند.