ارزیابی بیان فاسین در لیکن پلان اروزیو دهانی و ارتباط آن با پتانسیل تغییر بدخیمی

 فاسین پروتئینی است که در بسیاری از سرطان های اپیتلیالی افزایش می یابد. این افزایش بیان با رفتار تهاجمی تر و متاستاز بسیاری از این سرطان ها مرتبط است. با توجه به شیوع نسبتا زیاد لیکن پلان دهانی و همچنین نظر به تناقض در مورد پتانسیل تغییر بدخیمی آن، هدف این مطالعه بررسی میزان بیان نشانگر فاسین در لیکن پلان دهانی و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان است.

 در این تحقیق آزمایشگاهی، 27 نمونه لیکن پلان دهانی اروزیو و 30 نمونه کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با نشانگر فاسین رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی شدند. میزان بیان فاسین (سلول های اپیتلیالی با ایمونوراکتیویتی سیتوپلاسمی) در لیکن پلان دهانی، بر اساس سطح رنگ پذیری اپیتلیالی 4نمره گرفت. نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی از نظر شدت و درصد رنگ پذیری، نمره بندی شده و در نهایت مجموع این دو عدد بعنوان نمره کلی که بین 0 تا 7 متغیر بود، در نظر گرفته شد. بیان نشانگر در دو گروه با آزمون Kruskal-Wallis مقایسه شد.

در گروه لیکن پلان، نزدیک به نیمی از نمونه ها (48/15 درصد)، نمره 3 گرفتند. بیشتر نمونه های کارسینوم سلول سنگفرشی نمره 5 یا 6 گرفتند. مقایسه بیان نشانگر فاسین بین لیکن پلان دهانی و کارسینوم سلول سنگفرشی اختلاف آماری معناداری را نشان داد (0/001).