مطالعه آزمایشگاهی خواص مکانیکی بتن حاوی سنگدانه های طبیعی و بازیافتی مسلح شده با الیاف فولادی و PVA

این پژوهش به بررسی آزمایشگاهی مقاومت های فشاری و خمشی نمونه های بتنی ساخته شده با مصالح بازیافتی و الیاف های فولادی و PVA در سنین مختلف پرداخته شده است. ابتدا تاثیر وجود سنگدانه های بازیافتی به جای سنگدانه های طبیعی بر مقاومت فشاری و خمشی بتن بدون الیاف در سنین 3، 7، 28، 56 و 90 روزه بررسی می گردد؛ سپس با افزودن درصدهای مختلف الیاف های فولادی و PVA شامل 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد به بتن با مصالح طبیعی و بازیافتی، به مقایسه مقاومت فشاری و خمشی آنها در سنین مذکور پرداخته می شود. نتایج نشان داد که مقاومت فشاری و خمشی نمونه های بتنی ساخته شده با مصالح طبیعی همواره بیشتر از مصالح بازیافتی است. همچنین با مقایسه مقاومت فشاری نمونه های بتنی با درصد الیاف های مختلف ملاحظه گردید که بیشترین مقاومت فشاری مربوط به نمونه های بتنی ساخته شده با مصالح طبیعی دارای 5/0 درصد و کمترین مقاومت فشاری نیز مربوط به نمونه های بتنی ساخته شده با مصالح بازیافتی دارای 2 درصد الیاف PVA است. از سوی دیگر مقاومت خمشی نمونه های دارای الیاف PVA به مراتب کمتر از الیاف فولادی در سنین برابر و درصدهای الیاف یکسان می باشد با افزایش درصد الیاف های فولادی و PVA از 5/0 به 2 درصد، مقاومت خمشی نمونه ها نیز افزایش می یابد؛ به طوری که در کلیه سنین بتن، بیشترین مقاومت خمشی مربوط به نمونه های بتنی ساخته شده با مصالح طبیعی دارای 2 درصد الیاف فولادی و کمترین مقاومت فشاری نیز مربوط به نمونه های بتنی ساخته شده با مصالح بازیافتی دارای 5/0 درصد الیاف PVA است. هرچه درصد الیاف های فولادی و PVA در بتن بیشتر شود، منجر به کاهش مصالح سنگی و در نتیجه کاهش مقاومت فشاری بتن می گردد که به علت چگالی بالاتر الیاف فولادی نسبت به الیاف PVA، این امر در الیاف فولادی مشهودتر است. از سوی دیگر به علت افزایش خاصیت ارتجاعی بتن، مقاومت خمشی آن افزایش می یابد.