طراحی الگوی تاب آوری منابع انسانی با رویکرد فرهنگ سازمانی در چارچوب سیاست های کلی نظام اداری
نویسنده:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
تاب آوری منابع انسانی به معنای توانایی کارکنان برای ادامه فعالیت در شرایط کاری نامساعد است. از آنجا که فعالیت کاری بلندمدت در شرایط کاری نامساعد موجب فرسودگی شغلی و ترک خدمت کارکنان می شود، موضوع تاب آوری منابع انسانی توجه پژوهشگران را جلب کرده است. هدف از این پژوهش ارائه الگوی تاب آوری منابع انسانی با رویکرد فرهنگ سازمانی در سازمان امور مالیاتی ایران است. روش تحلیل داده ها در بخش کیفی، تحلیل مضمون و در بخش کمی، مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شانزده نفر از خبرگان و مدیران منابع انسانی سازمان امور مالیاتی است. داده های تحقیق در بخش کیفی، با روش مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی، با پرسش نامه محقق ساخته گردآوری شد. روایی پرسش نامه و روایی سازه و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد. الگوی تاب آوری منابع انسانی در قالب هفت مضمون فراگیر و بیست مضمون سازمان دهنده استخراج شد که عبارت اند از: فرهنگ رفتار شهروندی سازمانی، فرهنگ عاطفی، فرهنگ دانش محوری، فرهنگ اشتیاق شغلی، فرهنگ معنویت، فرهنگ تعالی منابع انسانی و فرهنگ حمایتی. طبق نتایج پژوهش، اجرای موثر اقدام های شناسایی شده در راستای تاب آوری منابع انسانی، مانع از دست رفتن منابع انسانی شایسته و کارآمد سازمان می شود.
کلیدواژگان:
زبان:
فارسی
صفحات:
340 تا 362
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2802779
سامانه نویسندگان
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)
-
الگوی پاسخگویی در حکمرانی شبکه ای، مورد مطالعه: صنعت توزیع گاز ایران
هادی مهرابی شرف آبادی، *، کرم الله دانش فرد، محمدعلی موفق پور
نشریه مطالعات راهبردی در صنعت نفت و انرژی، بهار 1404 -
طراحی الگوی توسعه منابع انسانی دوسوتوان در صنعت نفت با رویکرد قابلیت های پویا
*، اسماعیل اسدی
نشریه مطالعات راهبردی در صنعت نفت و انرژی، بهار 1404 -
خط مشی گذاری نظام سلامت مبتنی بر بیانیه گام دوم انقلاب با رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری
محمد محمدی، محمدرضا مردانی*، ، ساده احسان
مجله دانشگاه علوم پزشکی قم، فروردین 1403 -
طراحی الگوی توسعه منابع انسانی با رویکرد قابلیت های پویا در چارچوب سیاست های کلی انرژی
*، اسماعیل اسدی
نشریه سیاست های راهبردی و کلان، زمستان 1402