بررسی آسیب قلبی به دنبال شکستگی ایزوله استرنوم در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا شهر رشت طی سال های 1396 تا 1398

شکستگی ایزوله استرنوم به عنوان یک شکستگی خطرناک شناخته شده است. اقدامات درمانی محافظه کارانه و طول مدت بستری زیاد، بار مالی زیادی به دنبال دارد. دانش موجود معدود است. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان آسیب قلبی به دنبال شکستگی ایزوله استرنوم در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان پورسینای شهر رشت بود.

این یک مطالعه توصیفی گذشته نگر بود. اطلاعات مراجعین با شکستگی ایزوله استرنوم از سامانه اطلاعات بیمارستان (HIS) در بازه زمانی 1396 الی 1398 استخراج شد.

31 مورد بیمار واجد شرایط ورودی بودند که میانگین و انحراف معیار سن آن ها 14± 19/49 سال بود. بیشترین تعداد بیماران یعنی 3/32 درصد در گروه سنی 40 تا 49 ساله و 2/74 درصد مرد، 74درصد مکانیسم تروما ناشی از تصادف، 8/67 درصد بیماری همراه نداشتند، صد درصد بیماران بدون سابقه تروما و سابقه جراحی قلب بودند. میانگین و انحراف معیار روزهای بستری 58/1 ±87/1 بود. صد درصد بیماران با شکستگی ایزوله استرنوم، بدون هرگونه عارضه ای بودند و فقط داروی ضد درد دریافت کردند و هیچ مداخله درمانی دیگری دریافت نکردند. اکثریت موارد 3/90 درصد بیماران بدون عارضه قلبی بودند و تمام بیماران با بهبودی ترخیص شدند و مرگ و میر صفر بود.

به نظر می رسد شکستگی ایزوله استرنوم بدون همراهی با سایر شکستگی های مجاور در قفسه ی سینه، منجر به آسیب قلبی و مرگ و میر و عوارض همراه نمی شود و نگرانی در این باره فقط منجر به طولانی شدن احتمالی مدت بستری بیماران در بیمارستان و افزایش بار مالی و خدماتی هم بر بیماران و هم بر سیستم بهداشتی درمانی می شود.