تاثیر شیوه آموزش به خود دستور دادن بر عملکرد حل مسئله ریاضی و میزان توجه دانش آموزان دختر تکانشی

چکیده:
هدف این پژوهش بررسی تاثیر شیوه آموزش به خود دستور دادن (خود آموزی) بر عملکرد حل مساله ریاضی و میزان توجه، عملکرد در آزمون های رمز گردانی و کسلر و همتایابی اشکال آشنا (MFFT) دانش آموزان تکانشی شهر جیرفت، بود. آزمودنی ها، شامل 24 دانش آموز دختر پایه اول راهنمایی با سبک شناختی تکانشی بودند که از طریق اجرای آزمون همتا یابی اشکال آشنا و به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی به 3 گروه 8 نفری)آزمایش، گواه 1 و گواه 2) منصوب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات عبارت بودند از: آزمون های همتایابی اشکال آشنا، خرده آزمون رمزگردانی، آزمون معلم ساخته حل مساله ریاضی، آزمون هوشی کتل و پرسشنامه محقق ساخته ویژگی های جمعیت شناختی. گروه آزمایشی طی 6 جلسه 2 ساعتی، گام های حل مساله ریاضی را از طریق شیوه به خود دستور دادن دریافت نمود. گروه گواه 1 تحت آموزش سنتی قرار گرفت. در گروه گواه 2 مداخله ای اعمال نشد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشانگر تاثیر شیوه آموزشی بر عملکرد حل مساله ریاضی گروه آزمایشی بود (p=0.001).
زبان:
فارسی
در صفحه:
387
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p322934