رابطه جهت گیری مذهبی و سازگاری روانشناختی در دانشجویان

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و سازگاری دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در سال تحصیلی 82-81 می باشد. از این جامعه آماری، تعداد 400 نفر به صورت تصادفی خوشه ایانتخاب گردید. طرح این پژوهش از نوع توصیفی پس رویدادی می باشد. جهت سنجش جهت گیری مذهبی از "پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت" و برای سنجش سازگاری از "سیاهه سازگاری بل" استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون فرضیه ها از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسن استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین جهت گیری مذهبی و سازگاری رابطه معنادار است. با اینکه در سازگاری هیجانی و تندرستی بین دختران و پسران تفاوت وجود دارد ولی در سازگاری اجتماعی تفاوت بر اساس جنس معنی دار نیست. همچنین در مورد مقایسه سازگاری در افراد با جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی نتایج بیانگر آنست که افراد با جهت گیری درونی از نظر سازگاری کلی، اجتماعی، هیجانی و تندرستی نسبت به افراد با جهت گیری مذهبی بیرونی وضعیت مناسب تری دارند.