استخراج پکتین و مقایسه بازدهی، درجه استریفیکاسیون و درصد گالاکتورونیک اسید در پوست برخی مرکبات

پکتین کاربرد فراوانی در پزشکی، صنعت و صنایع غذایی دارد. از آن جا که تولید مرکبات در استان مازندران و در نتیجه امکان دسترسی به پوست این میوه ها زیاد می باشد، در غالب این تحقیق ضمن تعیین میزان پکتین در پوست انواع مرکبات، درجه استریفیکاسیون که عامل اصلی در خواص رئولوژی و فیزیکوشیمیایی پکتین است و مقدار اسید گالاکتورونیک که از مشخصات خلوص آن می باشد، مورد بررسی قرار می گیرد. با انجام این پروژه انواع مرکبات از نظر مقدار پکتین و ویژگی دارویی پکتین حاصل از آن ها اولویت بندی خواهند شد.
نمونه هایی از 13 نوع میوه رسیده شامل انواع پرتقال واشنگتن ناول، ایتالیایی، مورو، بی اسید، شهسواری، والنسیا و خونی سانگینولا، نارنگی معمولی و کلمانتین، لیمو شیرین، نارنج، گریپ فروت و تانجلو از نهالستان تحقیقات بنیاد ساری تهیه شد. پکتین به روش استخراج در محیط اسیدی از لایه سفید داخل پوست هر میوه (آلبیدو) جدا شد. سنجش گروه های متوکسی و اسید گالاکتورونیک با روش استاندارد USP به کمک تیتراسیون صورت پذیرفت.
بالاترین درصد استخراج پکتین در پرتقال های ایتالیایی، شهسواری و سانگین به ترتیب با 27، 25 و20 درصد به دست آمد. از نظر میزان متوکسی لیمو شیرین با 11.5، واشنگتن با 10.9 و نارنج با 9.6 درصد واجد بالاترین میزان بودند. واشنگتن ناول با 89.3، لیمو شیرین با 85.4 و پرتقال ایتالیایی با 77.7 درصد اسید گالاکتورونیک دارای خالص ترین پکتین بودند.
پکتین استخراجی از شش میوه قابلیت استفاده در فراورده های دارویی را از خود نشان داد. این شش میوه عبارتند از: پرتقال ایتالیایی، واشنگتن ناول، بی اسید، شهسواری، لیمو و نارنج. در این میان بر اساس میزان متوکسی و درصد اسید گالاکتورونیک واشنگتن ناول و لیمو شیرین مناسب ترین پکتین را برای مصارف داروسازی تولید نمودند.