بررسی تاثیر وضعیت مفصل ران بر فعالیت الکتریکی برخی از عضلات زانو و ران در حین چمباتمه زدن

امروزه در فیزیوتراپی، توجه خاصی به تمرینات در زنجیره حرکتی بسته معطوف شده است. یکی از این تمرینات، چمباتمه زدن یا اسکات می باشد. علی رغم اتفاق نظر در مورد فعال شدن طیف وسیعی از دستجات عضلانی در حین انجام اسکات، مطالعات اندکی در رابطه با بررسی الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی در طی حرکت اسکات موجود است. در این رابطه، نظراتی در مورد تاثیر تغییر وضعیت اندام تحتانی جهت ایزوله کردن و فعال کردن برخی از عضلات اندام تحتانی مطرح است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر وضعیت اندام تحتانی در حین اسکات پارالل بر روی فعالیت الکتریکی عضلات واستوس مدیالیس، واستوس لاترالیس، اداکتورماگنوس و دو سررانی بود.
این مطالعه از نوع توصیفی تجربی (Experimental-Descriptive) بود که در آن 20 زن داوطلب سالم غیرورزشکار شرکت کردند. از افراد خواسته شد در سه وضعیت ابداکشن و چرخش خارجی رانها، اداکشن و چرخش داخلی رانها و حالت عادی، حرکت اسکات پارالل را انجام دهند. در حین انجام حرکت، از عضلات مذکور، ثبت EMG((Electromyography بعمل آمد و پارامترهای استخراج شده از سیگنال های ثبت شده، نرمالیزه گشته و به وسیله آزمون آنالیز واریانس (اندازه گیری مکرر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج بدست آمده، حاکی از این بودند که تغییر وضعیت اندام تحتانی، تاثیر معنی داری بر فعالیت عضلات مورد مطالعه در حین اسکات ندارد.
با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که در برنامه های تقویتی که در توانبخشی استفاده می شوند، تغییر وضعیت مفصل ران، تاثیری بر تقویت اختصاصی هیچ کدام از عضلات مورد آزمایش نداشته و تمام آنها به طور یکسان تقویت می گردند.