تاثیر تیغه های سطحی بر مقاومت کششی ریزشکن و شرایط فیزیکی خاک

تراکم بیش از حد لایه های زیرین خاک مشکلی جدی است که بر روی صفات فیزیکی مطلوب خاک زراعی تاثیر منفی میگذارد. به لحاظ شکل خاص هندسی و نیز شرایط فیزیکی خاک زیر شکنها تا یک عمق معین قادر هستند خاک را به طرف بالا و جلو حرکت دهند و از آن به بعد خاک به طرف جوانب تیغه حرکت میکند. این عمق به نام عمق بحرانی نامیده میشود. در تحقیق حاضر اثرات بکارگیری دو تیغه سطحی در عمق 25 سانتیمتر و در سه فاصله بین تیغهای 50، 75 و 100سانتی متر بر مقاومت کششی، سطح خاک بهم خورده، مقاومت ویژه و شاخص مخروطی در مقایسه با عملکرد یک زیر شکن منفرد در عمق 50 سانتیمتر و در خاک دارای بافت لومی رسی در منطقه باجگاه شیراز آزمون گردید. نتایج حاصله نشان داد که استفاده از تیغه های سطحی در جلوی شاخه اصلی زیرشکن در فواصل بین تیغهای 50 و75 سانتیمتر موجب کاهش معنیدار مقاومت کششی و افزایش سطح خاک به هم خورده میشود. همچنین نتایج حاصله در مورد شاخص مخروطی نشان داد که وقتی از این تیغه ها در جلوی تیغه اصلی استفاده میشود، این پارامتر در اعماق 30 تا سانتی متر 40 بهطور معنی داری کاهش یافته و عمق بحرانی افزایش می یابد.