جذب زیستی رنیوم توسط سویه جدید Bacillus sp. MGG-83

کاربرد Re-188 و Re-186 در پزشکی هسته ای به منظور درمان سرطان از سال 2000 به بعد اهمیت بسیار زیادی یافته است. بررسی ها نشان داده است که برخلاف فلزات دیگر تاکنون هیچ گزارش علمی درباره جداسازی رنیوم به وسیله جذب زیستی، در مراجع معتبر علمی مشاهده نشده است. در این کار پژوهشی توان جذب رنیوم توسط باکتری جدید Bacillus sp. MGG-83، به طور مداوم در ارلن مورد بررسی قرار گرفت و شرایط بهینه جذب مشخص شد. در بررسی اثر pH مشخص شد که pH بهینه جذب برای رنیوم برابر با 2 بوده و دمای بهینه جذب، 40-35oC بدست آمد. جذب رنیوم با افزایش غلظت آن در محیط افزایش یافت، بطوریکه در غلظت 250 میلی گرم بر لیتر مقدار جذب برابر با 146.3 میلی گرم برای هر گرم وزن خشک باکتری بود. جذب رنیوم در 5 دقیقه اول مجاورت، سریع بود و در ادامه جذب، روند کندی از خود نشان داد. کاهش در مقدار V/X0 باعث افزایش جذب رنیوم شد که این پدیده به علت افزایش محل های سطحی اتصال است. در بررسی استفاده از اثر عوامل رهاساز، مشخص گردید دفع رنیوم که توسط محلول 0.1 مولار هیدروکسید سدیوم در دمای 25oC صورت گرفت، 55% رنیوم جذب شده از توده سلولی رها شد.