تاثیر مس در جلوگیری از اثرات سمی آلومینیم بر متابولیسم چربی ها در موش ها

گزارشات موجود، حاکی از تغیرات متابولیسم چربی ها در افراد مبتلا به بیماری کلیوی تحت درمان با دیالیز می باشد. در این بیماران غلضت آلومینیم (AI) خون بیشتر از حالت طبیعی است. از طرفی، مس دارای کاربردهای بالینی متعددی می باشد و این احتمال که مس بتواند اختلالات ایجاد شده توسط آلومینیم را جبران کند، مساله ای است که باید مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرد.
در این مطالعه، از رات های نر نژاد Wistar استفاده شد. حیوانات در یک گروه کنترل و 3 گروه آزمایش، روزانه از طریق صفاتی به ترتیب سرم فیزیولوژی، مس و آلومینیم به شکل ملح کلراید و آلومینیم- مس توام، در دوره های 15 روز (آلومینیم 15، مس 5.1 mg/kg)، 30 روز (آلومینیم 5، مس 5.0mg/kg) و 60 روز)آلومینیم 1، مس (1.0mg/kg دریافت می کردند. غلضت TG، کلسترول، HDL، VLDL، LDL، اسیدهای چرب، فعالیت آنزیم LPL پلاسمایی و همچنین فسفولیپید و TG کبدی اندازه گیری و با گروه کنترل مقایسه گردید.
AL در دوره حاد منجر به کاهش TG به میزان 69.23 درصد شد که تزریق همزمان مس این کاهش را تا حدی جبران و به 35.38 درصد رساند. اسیدهای چرب که طی دوره حاد مصرف آلومینیم افزایشی معادل 86.06 درصد داشت، با مصرف همزمان مس به 26.22 درصد کاهش پیدا نمود. تاثیر مس بر فعالیت آنزیم LPL قابل توجه است. آلومینیم در طی فاز حاد، افزایشی معادل 84 درصد در فعالیت این آنزیم ایجاد کرد ولی به دنبال مصرف مس این میزان به 36.4 درصد تقلیل یافت. این تاثیرات در دوره مزمن چندان قابل توجه نبوده و از نظر آماری معنی دار نمی باشد.
نتایج نشان می دهد که مس تا حدی توانست اثرات سمی آلومینیم را بر پارامترهای لیپیدی تعدیل کند که این اثرات را احتمالا از طریق مکانیسم های داخل سلولی مثلا cAMP و نیز تغییر فعالیت LPL در پلاسما اعمال می کنند.