بررسی پیآمد بالینی گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی درکودکان ایرانی

بررسی های جدید در کودکان نشان دهنده بهبود پیش آگهی بیماران مبتلا به گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی نسبت به گذشته می باشد. با توجه به نقش فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در پی آمد بیماری و به لحاظ اینکه تاکنون در ایران در رابطه با پیش آگهی کودکان مبتلا به گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی مطالعه ای صورت نگرفته این بررسی انجام شد.
در یک مطالعه توصیفی و گذشته نگر، 53 کودک که با تشخیص سندرم نفریتیک حاد از اردیبهشت ماه 1365 لغایت شهریور ماه 1382 به ترتیب در بخش های کلیه کودکان مرکز طبی کودکان و بیمارستان امام بستری شده بودند، در صورت دارا بودن معیارهای هماچوری و یا پروتئینوری، شواهدی دال بر ابتلا به عفونت استرپتوکوکی، کاهش کمپلمان سرم به صورت گذرا و عدم وجود شواهد بافت شناسی یا بالینی بیماری کلیوی قبلی وارد مطالعه شدند.
در مجموع 53 بیمار با میانگین سنی 8.7 سال وارد مطالعه شدند. همه بیماران دچار هماچوری، پروتئینوری و کاهش کمپلمان سرم بودند. هیچیک از کودکان اختلال عملکرد کلیه پیدا نکردند. تنها در یک بیمار پروتئینوری در حد نفروتیک مشاهده شد. 43 کودک (81%) در بدو ورود فشارخون بالاتر از صدک 95 برای سن و جنس و قد داشتند. در دو بیمار بیوپسی کلیه بعمل آمد که یافته های هیستولوژیک در هر دو آنها به صورت گلومرونفریت حاد پرولیفراتیو بود. در مجموع 45 بیمار با میانگین 4.5 ماه تحت پیگیری قرار گرفتند. در آخرین پیگیری یافته ها به نفع برطرف شدن مشکلات بالینی در همه بیماران بود. سطح فشارخون، کلیرانس کراتینین و تست های عملکرد کلیه نیز در همه بیماران به حد طبیعی سیر نمود.
چنانچه گلومرولونفریت حاد متعاقب عفونت استرپتوکوکی به موقع تشخیص و با انجام برخی اقدامات درمانی کمکی، با فرایند پیدایش هیپرتانسیون و اختلالات شیمیایی از قبیل احتباس آب و سدیم در فاز حاد بیماری مقابله شود، این گروه از کودکان از پیش آگهی بسیار خوبی برخوردار خواهند بود.