بررسی تاثیر ریفامپین خوراکی بر وضعیت ناقلی بینی استافیلوکوک طلایی بیماران تحت همودیالیز

بیماران همودیالیزی به علت ضعف سیستم ایمنی در معرض خطر عفونت های ارگان های مختلف بدن قرار دارند. عوامل میکروبی گوناگون در ایجاد این عفونت ها نقش دارند که یکی از مهمترین آن ها استافیلوکوک آرئوس است و منشاء آن غالبا از پوست، مخاط بینی و حلق بیماران می باشد. شیوع کلونیزاسیون بینی استافیلوکوک آرئوس در بیماران همودیالیزی از 42% تا 60% در مطالعات مختلف متفاوت است که بیشتر از جمعیت عادی می باشد (40%-20%). این ارگانیسم یکی از مهمترین علل ایجاد عفونت های ناشی از شانت، عفونت محل ورود کاتتر، باکتریمی، سپتی سمی و عفونت های مفصلی و استخوانی در این بیماران می باشد و درصد عمده ای از موارد مرگ ناشی از عفونت ها را تشکیل می دهد. هدف این مطالعه تعیین اثر ریفامپین بر وضعیت ناقلی در بینی برای استافیلوکوک آرئوس در بیماران همودیالیزی است.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی قبل و بعد انجام شد و طی آن از حفرات قدامی بینی جهت جداسازی استافیلوکوک طلایی، کشت تهیه شد. بیماران دارای کشت مثبت تحت درمان با ریفامپین 300 میلی گرم دو بار در روز به مدت 5 روز قرار گرفتند. یک ماه بعد از خاتمه درمان و به فواصل یک ماهه به مدت 5 ماه نمونه تهیه شده از حفرات بینی بیماران با همان روش اولیه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Epi-Info Ver 6 و آزمون مربع کای و قبول مرز معنی داری روی P<0.05 تجزیه و تحلیل شد.
از 74 نفر بیمار همودیالیزی 35 نفر کشت مثبت بودند (47.3%). در ماه اول 21 مورد (60%) کشت منفی به دست آمد. میزان منفی ماندن کشت های بینی در ماه های بعدی به ترتیب 90%, 86%, 76%, و 67% بود (NS). ارتباط آماری معنی داری بین مدت زمان شروع دیالیز و شیوع کلونیزاسیون بینی استافیلوکوک آرئوس دیده نشد.