پیوند زیر پوستی سلول های بنیادی مزانشیمی موشی کشت شده در آلژنیت و بررسی تمایز به غضروف آن ها

سابقه و هدف سلول بنیادی مزانشیمی، کاندید مناسبی برای درمان انواع بیماری از جمله ترمیم ضایعات غضروف مفصلی محسوب می شود و تلاش های زیادی در جهت کاربردی کردن استفاده از این سلول ها، در حال انجام است. در همین راستا، در مطالعه حاضر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش NMRI، در داخل ژل آلژنیت کشت شد و با تضعیف سیستم ایمنی رت، در زیر پوست آن پیوند گردید تا پتانسیل تمایز به غضروف آن در محیط in vivo بررسی شود.
مواد و روش ها مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه موش های NMRI با سن تقریبی 6-4 هفته کشته و سلول های مغز استخوان آن ها با تراکم 500 سلول در سانتی متر مربع در ظروف 6 خانه کشت شدند. با انجام دو پاساژ متوالی، جمعیت خالصی از سلول های فیبروبلاستی مزانشیمی ظاهر شد. دو میلیون سلول مزانشیمی پاساژ دو، در یک میلی لیتر محلول آلژنیت معلق شد و ژل حاوی سلول به کمک محلول کلرید کلسیم به حالت ژل در آمد و به صورت زیر پوستی به رت پیوند شد. برای اجتناب از رد پیوند، رت ها به طور روزانه داروی سایکلوسپورین دریافت کردند. 5 هفته پس از پیوند، ژل ها از محل پیوند خارج شد و از لحاظ تمایز به غضروف با روش های ایمونوسیتوشیمی(رنگ آمیزی تولوئیدن بلو)، RT-PCR و میکروسکوپ الکترونی بررسی شدند.
یافته ها پس از پنج هفته محل پیوند به آرامی باز شد. بر روی ژل های پیوند شده بافت همبند و چربی پر از عروق خونی تشکیل شده بود. رنگ آمیزی تولوئیدن بلو برش های تهیه شده از ژل های حاوی سلول نشان داد که سلول ها در درون ژل در داخل ساختارهای شبه لاکونا واقع شده اند و مورفولوژی بیضی شکل دارند. نتایج RT-PCR نشان داد که، مارکرهای غضروفی از جمله mRNA کلاژن تیپ II (مارکر غضروف هیالین)، X (مارکر کندروسیت های هیپرتروفه در آغاز استخوان سازی) و اگریکان به میزان زیادی تولید شده است. بررسی برش های ظریف نشان داد که سلول ها دارای شبکه آندوپلاسمی خشن فراوان و متسع هستند و در خارج آن ها ماتریکس خارج سلولی رشته ای ترشح شده است.
نتیجه گیری سلول های مزانشیمی کشت شده در داخل ژل آلژنیت، پس از پیوند زیرپوستی، به سلول های غضروف هیالین، که در آن نشانه ای از آغاز فرآیند استخوان سازی وجود دارد، تمایز می یابند