مقایسه تبخیر - تعرق محاسبه شده با روش های فائو- پنمن- مانتیث، پنمن- رایت و هارگریوز- سامانی در منطقه تهران

در تحقیق حاضر، مقادیر ET0 روزانه و میانگین ET0 روزانه ماه های مختلف سال، با روش های فائو – پنمن – مانتیث (FP-M) پنمن – رایت (P-W) و هارگریوز – سامانی (H-S) با استفاده از داده های ایستگاه سینوپتیک مهرآباد تهران برآورد گردید. دوره آماری مورد استفاده از سال 1966 تا 1998 بود. به علت عدم داده های لایسیمتری در منطقه تهران و توصیه به عمل آمده از طرف سازمان فائو، مقادیر ET0 روزانه محاسبه شده با روش فائو – پنمن – مانتیث به عنوان مقادیر واقعی ET0 در نظر گرفته شد و مقادیر برآورد شده از طریق روش های پنمن – رایت و هارگریوز – سامانی با آن مقایسه گردید. طبق نتایج حاصل، مقادیر برآورد شده ET0 روزانه و میانگین ET0 روزانه ماه های مختلف سال با روش P-W، از مقادیر ET0 روش FP-M، به ترتیب 13% و 11% بیشتر تخمین زده شد. مقدار SEE (خطای استاندارد تخمین ها) بترتیب 0.52 و 0.46 میلیمتر در روز به دست آمد. مقادیر ET0 به روش H-S به ترتیب 14% و 12% کمتر از مقادیر روش FP-M حاصل شد. مقادیر SEE در این حالت به ترتیب 1.11 و 0.75 میلیمتر در روز برآورد شد. جهت کاهش اختلاف بین مقادیر ET0 روش های P-W و H-S با روش FP-M، مقادیر ET0 برآورد شده با روش های P-W و H-S با استفاده از مقادیر a و b رابطه رگرسیونی تصحیح گردید. بعد از تصحیح، اختلاف مقادیر ET0 برآورد شده با روش های P-W و H-S با روش FP-M به ترتیب 3% و 4% برای مقادیر روزانه و بترتیب 8% و 4% برای مقادیر میانگین های ماهانه برآورد گردید. در این حالت مقادیر SEE به ترتیب 0.30 و 0.89 میلیمتر در روز برای مقادیر روزانه و 0.18 و 0.37 میلیمتر در روز برای مقادیر ماهانه برآورد گردید. نتایج نشان می دهد که برآوردهای معادله H-S در شرایط گرم و خشک منطقه مورد نظر به خصوص پس از تصحیح رگرسیونی تفاوت فاحشی با نتایج معادله P-W ندارد.