بررسی قدرت تست D-Dimer در تشخیص ترومبوس دهلیزی در مبتلایان به فیبریلاسیون دهلیزی

با توجه به نگرانی از بروز ترومبوس دهلیزی در بیماران فیبریلاسیون دهلیزی و اهمیت تشخیص سریع آن و گزارش مواردی از موفقیت تست D-Dimer در تشخیص ترومبوس و عدم وجود مطالعه ای در کشور به منظور تعیین قدرت تست D-Dimer نسبت به استاندارد طلایی اکوی ترانس ازوفاژیال این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان مدرس انجام گرفت.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی بر روی بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بود که تشخیص AF به روش استاندارد آن بوده و تشخیص قطعی تر ترومبوس دهلیزی، با اکوی ترانس ازوفاژیال انجام گرفته بود. برای تشخیص ترومبوس با تست D-Dimer بر روی 5 میلی لیتر خون بیمار در آزمایشگاه نگین به روش لاتکس آگلوتینیشن انجام گرفت و در صورتی که میزان آن کمتر از 500 ng/ml بود به عنوان مقادیر طبیعی و بیشتر از آن به عنوان غیرطبیعی یا وجود ترومبوس در نظر گرفته شد که شاخص های تشخیص به ویژه ارزش پیش بینی مثبت و منفی آن تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
این مطالعه بر روی 73 بیمار مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که 67% آنان زن و 33% مرد بوده و دارای میانگین سنی 44.7±12 سال بودند و %53.4 آنان دارای سابقه مصرف وارفارین بودند، انجام گرفت. در تست استاندارد 33% مبتلا به ترومبوس و 67% بدون ترومبوس بودند. ارزش پیش بینی مثبت این تست %48.6) و ارزش پیش بینی منفی آن %81.6 به دست آمد.
به نظر می رسد که با توجه به شرایط فعلی بیماران مبتلا به AF و مصرف بالای وارفارین در آنها و کاستی های احتمالی در آزمایش D-Dimer، حداقل در این مقطع زمانی، این تست قادر به تشخیص ترومبوس نمی باشد.