بررسی عوامل پیش بینی کننده صرع سرکش درکودکان

صرع یکی از مهمترین بیماری های کودکان است. 10 تا 30 درصد از کودکان مبتلا به صرع به درمان دارویی مقاومت نشان می دهند. هدف از انجام این مطالعه تعیین عوامل اصلی پیش بینی کننده صرع سرکش جهت مشخص کردن زودتر کودکانی که درخطر توسعه این بیماری هستند می باشد.
در این مطالعه مورد - شاهدی کودکان مبتلا به صرع مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب اطفال بیمارستان امام رضا (ع) درفاصله سالهای 1379 تا 1381 به دو گروه تقسیم شدند. گروه مورد که شامل 51 بیمار بود، تشنجهای سرکش داشتند، به صورت حداقل یک حمله تشنجی در ماه درحال دریافت دست کم دو داروی ضد تشنج و گروه شاهد که شامل80 بیمار بود، به طور تصادفی از بین بیمارانی که درطی 6 ماه بعد از شروع درمان هیچ حمله تشنجی نداشتند، انتخاب شدند. مشخصات فردی، سابقه بیماری، داروها در پرسشنامه ای ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
درگروه مورد 39 پسر و12 دختر و درگروه شاهد 42 پسر و 38 دختر وجود داشت. درگروه مورد سن شروع تشنجها در 7/64% از بیماران کمتر از یکسال بود درحالی که درگروه شاهد 5/22 % تشنجهایشان در زیر یکسالگی شروع شده بود. مقایسه سایرعوامل بین دو گروه نشان داد که سابقه فامیلی از صرع در 7/13%، نقایص عصبی د ر4/80 %، تشنجهای میوکلونیک در 7/13 %، رخداد روزانه تشنجها در 7/66%، وجود تشنجهای نوزادی در 6/17%، اولین الکترو آنسفالوگرافی غیر طبیعی در 1/96 %، سی تی اسکن مغز غیر طبیعی در 9/52 % و سابقه استاتوس اپی لپتیکوس در 8/11% از بیماران گروه مورد وجود داشت درحالی که درگروه شاهد نتایج فوق به ترتیب 5/12%، 8/8 %، 5/2 %، 5/22%، 5 %، 8/83 %، 6/13% و 3/11% بود.
سن زیر یکسال هنگام شروع تشنجها، جنس مذکر، تشنجهای میوکلونیک، نقایص عصبی، تشنجهای نوزادی و رخداد تشنجها به صورت روزانه سی تی اسکن مغز و اولین الکتروآنسفالوگرافی غیر طبیعی عواملی هستند که روی رخدادصرع سرکش تاثیر دارند.