ارزیابی بالینی سه روش افزایش عرض لثه کراتینیزه: شیوه استاندارد، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبند

با وجود تردیدهایی که در مورد لزوم وجود بافت لثهای در اطراف دندانها وجود دارد، افزایش عرض لثه کراتینیزه همچنان در مواردی خاص از اهمیت حیاتی برخوردار است. در میان روش های مورد استفاده، پیوند آزاد لثه متداولتر میباشد. اما از دیدگاه نظری روش های دیگر، همچون پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبند دارای مزیتهائی هستند که میتوانند در انتخاب نوع پیوند موثر واقع گردند. این مطالعه با هدف ارزیابی این سه روش افزایش عرض لثه کراتینیزه انجام گردید.
تحقیق حاضر مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار بوده و اطلاعات جمع آوری شده از طریق مشاهده، مصاحبه و ثبت در فرم اطلاعاتی بدست آمد. بیماران به شکل ساده و با تقسیم تصادفی انتخاب میشدند و در یکی از سه گروه درمانی قرار میگرفتند. 21 ناحیه قدامی فک پائین با کمبود لثه کراتینیزه، تحت جراحی با یکی از سه روش پیوند آزاد لثه، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبندی قرار گرفتند. یک و شش ماه پس از جراحی، پیوندها از نظر میزان عرض لثه ایجاد شده، رضایت بیمار، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور، نیاز پیوند به ژنژیوپلاستی و عوارض پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد بطوریکه برای توصیف متغیرهای کیفی شامل رنگ پیوند، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور، میزان رضایت بیمار و پریودنتیست خارج از طرح از نتایج کار، کانتور پیوند و لزوم انجام ژنژیوپلاستی به محاسبه درصد و فراوانی اقدام شد.جهت بررسی ارتباط متغیرهای کیفی از آزمون chi - square استفاده شد. همچنین جهت مقایسه تفاوت میانگین عرض لثه کراتینیزه بین سه گروه از آزمون غیرپارامتری Kruskal – Wallis استفاده گردید.
این مطالعه نشان داد که میزان عرض لثه کراتینیزه یک ماه پس از کاربرد سه روش پیوند آزاد لثه، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبندی به ترتیب به 28/5، 50/6، 00/5 میلیمتر افزایش یافت. این نتایج در ماه ششم نیز 42/6، 68/6، 14/4 میلیمتر بدست آمد. از نظر زیبائی با توجه به رنگ و کانتور پیوند، نتایج حاصل از کاربرد پیوند بافت همبندی آزاد بهتر از پیوند آزاد لثه نواری بود)05/0P<) و این در حالی بود که پیوند آزاد لثه نواری بهتر از پیوند آزاد لثهای بود)05/0P<). در مورد متغیرهای عوارض پس از جراحی، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور و یا لزوم انجام ژنژیوپلاستی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. موفقیت کلی درمان با سه روش پیوند آزاد لثهای، لثه نواری و پیوند بافت همبندی به ترتیب 1/57%، 100% و 6/28% بدست آمد که با سطح معنیدار 015/0=P تفاوت آشکاری را نشان داد.
هر سه روش توانائی افزایش لثه کراتینیزه را دارا میباشند ولی روش پیوند آزاد لثه، خصوصا نوع نواری برای مواردی که به حداکثر عرض لثه کراتینیزه نیاز میباشد، توصیه میگردد. پیوند آزاد بافت همبند حداکثر زیبائی را در ناحیه ایجاد میکند و در صورت نیاز به هر دو شاخص فوق، پیوند آزاد نواری توصیه میشود.