بررسی ارتباط سطح سوپراکسید دیسموتاز سرم و گلبول های قرمز با سطح هوموسیستئین سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد

گزارشات فراوانی در مورد احتمال ارتباط بین رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش هوموسیستئین با پاتوژنز آترواسکلروز منتشر شده اند؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط افزایش هوموسیستئین سرم با تغییرات سطح آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD) پس از سکته قلبی انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی در سال 1385 بر روی 48 فرد بیمار (آزمون) و 48 فرد سالم (شاهد) کمتر از 76 سال انجام شد. نمونه خون از افراد هر دو گروه در شرایط ناشتا گرفته شد. بر روی نمونه ها آزمایش هوموسیستئین به روش ELISA توسط کیت IBL، میزان فعالیت SOD گلبول های قرمزتوسط کیت راندوکس و میزان فعالیتSOD سرم با استفاده از کیت شرکت Cayman chemical انجام شد.
میانگین غلظت هوموسیستئین در گروه آزمون 3/5 ±3/30 میکرومول بر لیتر و در گروه شاهد 1/3 ±1/11 میکرومول بر لیتر بود که بیانگر تفاوت معنی داری بین دو گروه است (001/0P<). میانگین فعالیت SOD گلبول های قرمز در گروه آزمون U/g Hb 2078±2705 و در گروه شاهد U/g Hb 2450±2509 به دست آمد؛ همچنین میانگین فعالیت SOD سرم در گروه آزمون U/mL 6/25±8/47 و در گروه شاهد U/mL 6/24±8/44 بود. بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
در این مطالعه افزایش سطح هوموسیستئین سرم و SOD سرم و گلبول های قرمز در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد مشاهده شد؛ هر چند افزایش SODاز نظر آماری معنی دار نبود. به نظر می رسد افزایش SOD به علت آسیب سلولی است و به دنبال آن این آنزیم موجب مهار رادیکال های آزاد و آسیبهای وارده به سلول می گردد.